Woensdag 29 juli

Tja, wat moesten we voor vandaag nou weer bedenken. Van dat weifelende weer en het merendeel heeft wel ergens last van als het gaat om wandelen. Per slot van rekening hebben we dat ook al 2 dagen gedaan. ’s Ochtends maar weer ff gevist en het is tegelijk mijn hoogte- en dieptepunt van het vissen alhier geworden. Er gebeurde eigenlijk geen ene mallemoer, totdat er ineens werd gepoogd mijn dobber te verzuipen. Had goed geslapen, dus was heel attent. BAM, aan de haak. Hulptroepen kwamen er al aan. Aangezien ik op de steiger zat, moest ik uiteraard eerst opstaan, maar wel met dien verstande, dat mijn lijntje een beetje strak zou blijven. Helaas kregen we het beest niet in het schepnet. De zeelt kwam even boven, stak zijn middelvinger op en rukte zich los. Kon wel janken. We hebben vandaag ook maar even gewassen. Terwijl we terugreden zijn we over het park gereden en dan met name door het tokkiegedeelte. Zou hier dood nog niet gevonden willen worden. Maar ja ze zullen het er wel gezellig hebben. Heb de bingoballetjes al zien staan. Vanmiddag hebben we met de auto de Hondsrugroute gereden. Een tocht van 84 kilometer in het midden van Drenthe. Marja had de route op haar mobiel, aangezien de bordjes langs de weg, voor de aanwijzingen, grotendeels waren verdwenen. Nou hebben we natuurlijk helemaal niets met Drenthe, maar we zijn door veel plaatsjes gekomen waarvan we het bestaan niet eens wisten, maar dat kan natuurlijk ook aan ons liggen. Meestal moest je ook niet teveel gas geven, want dan was je er al weer uit. Grolloo kenden we natuurlijk wel. We zouden het met Johan Derksen over VI hebben, maar ook hier had hij geen zin in. Onderweg stonden we op een gegeven moment wel ineens oog in oog met enorm veel mussen. Weet niet waarom ze nou net daar zaten, maar mocht de mus al met uitsterven worden bedreigd, dan zeker daar niet. De gehele straat zat vol met die beesten, echt heel apart. In Borger heeft Marc op koffie met gebak getrakteerd en hij had niet eens wat te vieren, kun je nagaan. Tot morgen.