Zomervakantie 2018 - Abisko

Dinsdag 24 juli 2018

Ons laatste nachtje in Stockholm gehad. Goed geslapen. De ramen open gehouden en daardoor was het een stuk aangenamer in de kamer. Voor ons vervolgtraject van de reis moesten we dus weer terug naar vliegveld Arlanda. Ons (en ook de receptie) wederom de vraag gesteld: hoe komen we vanaf het hotel met zo min mogelijk lopen bij de halte van onze vrienden van Flygbussarna? Helemaal uitgestippeld en toch maken we weer meer meters dan noodzakelijk. Uiteindelijk toch weer goed gekomen. Ze is ook al aardige spierballen aan het opbouwen😊 We moesten ons melden bij terminal 4, speciaal voor binnenlandse vluchten. Eerst de koffers maar weer ingeleverd. Gelukkig had Marja weer van te voren rolstoelassistentie aangevraagd. “A few minutes” werd ons medegedeeld. Later nog een keer navraag gedaan, maar ze zijn waarschijnlijk het Ikea bouwpakket nog in elkaar aan het zetten, want we hebben niemand met een rolstoel gezien. Als het nou een megavliegveld is, nee ook niet. Marja is nu zelf helemaal naar de douanecheck gelopen. Haha het bleek een enorme afstand van wel 100 meter te zijn, dus ja waar we die assistentie nou voor nodig hadden? Er zaten in die wachtruimte toch 2 personen te schransen, Marc is er niks bij (haha). Allebei een bak groenvoer en maar prikken en maar harken en maar proppen. Wat die Fransen doen met die kroppen sla deden zij met sla, paprika etc. Zag er wel wat apart uit, maar ja ze zagen er beide wel strak uit…. Na kort wachten mochten we als eersten het vliegtuig in. Dat dan weer wel. De vlucht naar Kiruna stelde niet zo heel veel voor, ja en dan kom je toch aan op een landingsbaan. Vliegveld kun je het eigenlijk niet eens noemen. Heel klein, gelegen in een moeras en het meest noordelijke vliegveld van Zweden. Het grootste gedeelte van de dag is het gewoon gesloten!!! Snap ik ook wel, 1 bagageband en dat is tevens de wachtruimte. Wij waren zeg maar een hoogtepunt voor ze. Autoverhuur zat daar gelukkig ook meteen. Hadden we thuis al geregeld, dus alleen nog ff aanmelden en weg. Niet dus. Ik ben nooit zo gecharmeerd van een automaat, moet ik elke keer bij nadenken. Voor je er erg in hebt zit je met je neus tegen de voorruit. Beppie achter de balie had elke keer weer het verhaal, dat haar baas deze auto beter voor ons vond. Groter dan de Golf, terwijl we in Nederland toch echt een KIA hadden uitgezocht. Het is dus een Toyota Auris Hybride geworden en ik moet eerlijk zeggen, dat het me niet eens tegenvalt. Starten is nog wel eens lastig, maar de rechttoe rechtaan wegen zijn wel makkelijk te berijden. In Kiruna hebben we eerst ongelofelijk veel boodschappen gedaan. Niet omdat we zoveel honger hadden, maar meer omdat het in Noorwegen nog duurder schijnt te zijn. Afgeladen zijn we naar Abisko gereden. Een lange weg (100 kilometer) en nog maar net onderweg konden we al vol in de ankers. Rendieren op de weg. Nu een redelijk grote groep en later een paar kleine, maar die hebben we maar weer. Vanaf nu heten ze ook REMDIEREN. Ons Abisko Guesthouse was zeker voor Marc ff schrikken. Een kamer van 10 m2 (!!!) en de rest van de voorzieningen moet je delen. Je mag nog wel alleen op wc zitten schijten, maar daar houdt het ook wel mee op😊 Op zich niks mis mee hoor, op de camping is dat toch ook zo? Je kunt gewoon merken dat we in een dunbevolkt gebied zijn aangekomen en dat wordt deze vakantie waarschijnlijk nog veel erger. Abisko is wel een vertrekpunt voor een heleboel hikers, met name dan in het National Park. Zouden wij ook doen, maar dat gaat ‘m niet worden. Verzinnen wel wat anders. Terwijl ik om 23.00 uur nog druk aan het typen ben is het buiten nog steeds licht. Rare gewaarwording, die Midzomernacht. Hopelijk kunnen we de slaap vatten. Fram till i morgon.