Zomervakantie 2018 - Drachten

Donderdag 9 augustus 2018

Lekker op tijd opgestaan in ons spookhotel en ontbeten 2 panden verderop. Was allemaal weer prima geregeld. Nog wat omgepield in de omgeving, geconstateerd dat centrum Kiruna zelf niet zo heel veel voorstelde, dus maar alvast naar het vliegveld gegaan. Maar een paar vluchten per dag, dus we moesten er wel bij zijn. In vergelijking met andere vliegvelden stelt alles daar natuurlijk geen ene reet voor. Bagage droppen en door de douane gingen zonder enig oponthoud in een handomdraai. Of het moet zijn, dat Marc wat slaperig uit zijn ogen keek, want hij werd getest op drugs. Ja en daar zit je dan in de lounge. Wachten en nog eens wachten. Gelukkig hadden we redelijke zetels en dichtbij het stopcontact, want het liep behoorlijk uit. Omdat er anderhalf uur na ons ook een vlucht ging, schoven ook deze personen langzaam maar zeker de wachtruimte/lounge in. Resultaat een grote puinhoop. Ze riepen nog wel om, dat je beter niet naar de lounge kon gaan, maar ja……. In plaats dat die mafkezen nou gewoon geen passagiers voor de latere vlucht door de douane lieten gaan. Liep ook een oudere dame, met bepaald geen zit in de kont, voortdurend heen en weer. Ticket in de hand en een biertje halen, vraagje hier, kijkje daar, maar ze mocht mee, want ze zat schuin achter ons. Hoort dit bij het ouder worden? Slik… Met ruim een uur vertraging zijn we uit Kiruna vertrokken en ook op vliegveld Arlanda Stockholm een en al vertraging. Ook hier viel het droppen van de bagage en het loopje langs de douane reuze mee. Blijft toch telkens weer lastig om je broek op te houden zonder riem. Nu duurde het bij mij iets langer vanwege drugscontrole. Zien wij er dan zo uit? Onze vlucht zou oorspronkelijk om 18.40 uur vertrekken, maar het is uiteindelijk 20.45 uur geworden. Had geloof ik te maken met het weer in Nederland. We hebben de tijd gedood met wat eten in een restaurant, blijven zitten in hetzelfde restaurant en daar maar wat lezen, puzzelen, film kijken en pesten. Bij de gate zouden we op de grond hebben moeten zitten, dus dan dit maar. Wachten is nooit leuk. Zo nu en dan maar even een loopje om de benen te strekken. Dan pas merk wat voor rare snuiters er eigenlijk allemaal rond lopen op zo’n vliegveld. Ze komen natuurlijk overal en nergens vandaan, maar waggelen doen ze allemaal. Van links naar rechts, van die jengelende kinderen erbij. Stoppen hier, kijken daar. Als je nier voortdurend uit je doppen kijkt, dan knal je overal bovenop. Iedereen blij toen we eindelijk konden boarden, totdat we in het vliegtuig waren. Deze puinhoop hebben we nog niet eerder meegemaakt. We waren nog niet eens bij onze plek of er ging al een steward in de weg staan. Alle handbagagebakken naar achteren toe waren allen al vol. Mensen die voorin zaten hadden hun bagage dus daar ook al opgeborgen, met alle gevolgen van dien. Stonden ze zelf ook nog achterin, moesten weer naar voren, iedereen stond elkaar in de weg eigenlijk. Onze bagage lag verspreid over meerdere bakken. De handbagage wordt ook steeds groter, daar moeten ze paal en perk aan stellen. Veel later dan in eerste instantie de bedoeling was kwamen we dus weer op Schiphol aan. Ja, en ook al is het dan best al laat, dan weet je dat de kofferboys echt niet harder gaan rennen vanwege de tijd. Iedereen wil dan graag naar huis en zij presteren het om je na de landing een half uur te laten wachten op de bagage (dat kan, moesten er ook nog naartoe lopen), maar vervolgens ook nog 25 minuten tussen de 1e en de 2e zending.  Ook nog paniek, want op de borden stond dat alle bagage uit Stockholm op de band was geplaatst. Maar ja de juiste band? Slaperig type had de knop blijkbaar te vroeg ingedrukt. Om 02.00 uur waren we weer in Drachten. Zo is er een einde gekomen aan een vakantie met ruim 4900 autokilometers, ruim 4000 vliegkilometers, 80 veerbootkilometers en een aantal fietskilometers in Stockholm. Het was een prachtige reis, waarbij we een diversiteit aan landschappen hebben doorkruist, hoge en lage temperaturen hebben gehad, veel nieuwe en mooie vogels hebben gezien, rendieren en elanden hebben gespot, op het uiterste puntje van Europa zijn geweest, op de Poolcirkel hebben gelopen en de midzomernacht hebben meegemaakt. Wij kunnen er over meepraten. Tot de volgende keer!