Zomervakantie 2018 - Tana 2

Zaterdag 4 augustus 2018

Al weer 2 weken onderweg, de tijd vliegt. Buiten is het in ieder geval droog, dat is al heel wat. Kunnen we ook wel gebruiken tijdens onze eigen Bird Safari.  Ons doel is het meest noordoostelijk gelegen plaatsje van Noorwegen, namelijk Vardø. Vanuit de haven alhier vertrekt er dan een boot naar het vogeleiland Hornøya. Een vogelliefhebber als Marc moet daar zijn geweest. De weg daar naartoe was rechttoe en rechtaan en zo nu  en dan reed je door een plaatsje. Platteland is daar dan ook echt platteland hè! Huisjes met uitzicht, maar met vaak een klein hokje op een meter of 50. Zou je daar dan naartoe moeten voor de boodschap? Kan ie er in de winter wel afvriezen. De huizen, zoals we ze kennen, allemaal van hout en in verschillende kleuren. Alleen de meeste konden ons vanwege (zo leek het) achterstallig onderhoud niet bekoren. Zal ook wel te maken hebben met de ligging aan de zee. Desondanks toch wel veel bouwvallen. Vakantiehuisje? Mwah dan liever in de Lofoten. De boot naar het vogeleiland vertrok om 12.00 uur, dus op de heenreis hadden we niet zo veel tijd om, zoals gebruikelijk, overal en nergens te stoppen. In het op het oog niet aantrekkelijke Vadsø was het even lastig om de plek te vinden waar de kaartjes gekocht konden worden. Het eiland lag ook maar op 10 minuten varen, dus a piece of cake. Tenminste dat dachten we. Hij ging toch met een noodgang door de ruige zee, we gingen zelfs een eindje de lucht om vervolgens weer hard op het water te landen. Gaaf!! Maar ja zoals gezegd, duurde niet lang en toen werden we gedropt op een, naar het leek, “onbewoond eiland”. Wat een kabaal, wat een herrie en wat een gekrijs!! Een vogelgekkenhuis. Naar verluid 80.000 vogels (o.a. papegaaiduiker, aalscholver, zeekoet) zitten daar met bosjes tegelijk op de rotsen en ze kwebbelen wat af. Geen fatsoenlijk pad te ontdekken, maar wel overal afzettingen waar je niet achter mocht komen tussen 15 maart en 15 augustus i.v.m. broedseizoen. Logisch, want er waren allemaal nesten met jonkies. We liepen dus gewoon tussen de aalscholvers door, konden ze eigenlijk wel aaien (weet niet of we dan nog vingers hadden gehad), maar zeker in het begin was het best wel imposant. Pad was soms zo slecht, dat deze Harry toch ff op z’n plaat ging. Standbeen gleed weg en ik landde met mijn heup precies op zo’n grote graspol, anders had ik misschien wel naast mijn vader kunnen gaan zitten. Er waren daar dus zoveel vogels, dat ze dus ook kris kras over ons heen vlogen met alle gevolgen van dien. Had dus never nooit gedacht, dat ik, na het betalen voor hond uitlaten, ook ooit nog geld zou neertellen om mezelf onder te laten schijten. Nu ik het toch over schijten heb. De bezoekers van dat eiland hebben uiteraard ook wel eens hoge nood. Geen probleem er stond bij de “entree” een wc-tje. Even ingekeken, nou je kunt het dan maar beter gewoon in je broek doen, dan heb je er in ieder geval de warmte nog van. Wat een ongelofelijk ranzig hok, het “water” in de pot was gewoon zwart, de pot niet wit maar bruin en dan niet de geur te vergeten. De gehele kolonie kon daar wel langs zijn geweest. Moge duidelijk zijn, snel deur weer gesloten. De bedoeling was, dat we daar dus 3 uren (help!) zouden blijven. Nou, ik ben geholpen. Een deel (niet onbelangrijk deel) van de route was afgesloten vanwege vallende rotsblokken. We konden ook wel zien, dat verderop het pad aarde en een grote steen lag. De eikels, hadden ze ons ook wel even mogen vertellen, want dat maakte onze bewegingsvrijheid wel heel erg beperkt. Het is dus slechts 1,5 uurtje geworden, want zelfs de vogelaars aan mijn zijde hadden het wel gezien. Dus bootje terug en maar langzaamaan teruggereden naar onze camping. Echt rustig aan gedaan en op vele plekken gestopt, want er werden heeeeeeel veel vogels gespot. Niet alleen gespot uiteraard, maar ook gefotografeerd. Marc was dan ook heel blij met grauwe franjepoot, ijseend, ijsgors, roodmus, roodsterblauwborst, Noorse boszanger, waterspreeuw en een goudplevier. Allemaal nog nooit door hem op de plaat vastgelegd. Het gebied, de Varanger, staat ook bekend om de vele vogelsoorten. Waren dus best wel laat terug, maar maakt niet uit toch regenachtig en kil. Lekkere warme douche genomen en me “afgedroogd” met zo’n geweldige hamamhanddoek. Neemt weinig ruimte in de koffer en is snel weer droog. Helemaal super, maar ik kan nog beter heel snel heen en weer rennen om droog te worden, dan me drogen met deze lap. Zal wel aan mij liggen…… In ons kikkerlandje heeft mijn kluppie de eerste prijs weer ff binnengesleept. Tsjakka!!! Morgen vertrekken we naar Suomi, oftewel Finland. Voor nu: Til i morgen!