Vakantie 2015 dag 20-22

Dag 20 dinsdag 11 augustus
Onze nieuwe etappe zou ons vandaag brengen van Italië naar Zuid-Duitsland, en wel naar camping Am Badsee in Isny am Allgäu, een tocht over ongeveer 500 kilometer. Deze tocht zou ons door maar liefst 5 landen leiden te weten: Italië, Zwitserland, Liechtenstein, Oostenrijk en Duitsland. Toen we vertrokken bij Patty was het weer in ieder geval een stuk beter dan toen we aankwamen. Voordat we gingen rijden had de gastvrouw voor ons een ontbijt geregeld met bijna allemaal zelfgemaakte gerechten. Krakelingen, een droge tulbandcake en een “grastaart” werden onder andere aan ons voorgeschoteld. In de “grastaart” had ze allemaal groente uit eigen tuin verwerkt, zag er eigenlijk een beetje uit als gras. Ach ja niet bij nadenken en gewoon opeten. De reis ging voorspoedig en de grootste stukken, Italië en Zwitserland, lieten we zonder noemenswaardige dingen achter ons. Toen Liechtenstein in beeld kwam werd het weer wat interessanter, aangezien we hier nog nooit waren geweest, dus nieuw voor ons. Op zich wel grappig, dat we de snelweg richting Duitsland af moesten om überhaupt in Liechtenstein en Oostenrijk te kunnen rijden. Geen mega-afstand maar toch. We konden nu gewoon een soort van parallelweg langs de snelweg nemen, waarbij onze Tommie er geen ene bal meer van begreep. Toen we er af waren gegaan zagen we de borden Liechtenstein ook al vrij snel. Balzers was het eerste plaatsje, dat we tegenkwamen en zoveel zijn daar ook niet natuurlijk. Uiteraard ook hier niet zonder cache en de geocachekompas op Marja haar mobiel bracht ons naar een parkeerterrein, waar al diverse voertuigen stonden. Niet zo verwonderlijk, want het was daar zeer bosrijk met diverse wandelpaden en zelfs een trimbaan. Toch blijft het raar, dat je op zo’n parkeerplaats je auto neerzet helemaal bepakt en bezakt. Het was gelukkig maar een klein stukje lopen en met onze inmiddels geospeurneuzen hebben we ook deze uiteraard gevonden. Verstopt in een vogelhuisje, zeer leuk bedacht. Niet al te lang rondgehangen daar, want we waren voorlopig ook nog niet op de camping. Het leek ons wel leuk om nog iets meer van dit vorstendom mee te pikken, dus besloten we om via de hoofdstad Vaduz richting Feldkirch in Oostenrijk te rijden.
Vaduz heeft welgeteld 5047 inwoners, waarbij wel moet worden gezegd, dat we ons met 1 of 2 verteld kunnen hebben. Meer dan er alleen maar doorheen rijden is er niet van gekomen, maar het oogde allemaal wel mooi. Een heel knus klein stadje en we kunnen weer een hoofdstad op onze palmares bijschrijven, ook al was het maar een kleintje. Een paar kilometer verder dan deze hoofdstad ligt Oostenrijk al en we zagen op de borden ineens een vignet staan. Shit, deze hadden we dus ook nodig om dit land in te kunnen. Bij een benzinestation eentje gekocht, want we moesten toch nog tanken. Kostte wel even € 9,50 en dat voor dat bliksembezoek van ons. Onze eigen schuld natuurlijk, maar we hadden het er voor over. Dat ze dit in Nederland niet gaan invoeren, gewoon alle buitenlanders een x-bedrag laten betalen om gebruik te mogen maken van onze wegen. Niks mis mee toch? Bij de grenscontrole werden er toch wel een aantal auto’s uitgepikt en we hebben begrepen, dat je onderweg ook aangehouden kon worden met een fikse boete als gevolg. Ook in Oostenrijk, het land waar we dus maar heel even zijn geweest, hebben we een cache gezocht. Als we er toch zijn…. Die caches liggen overal ter wereld en in Feldkirch lag er dus ook eentje. Midden in dat stadje onder een brug. Viel helemaal niet op. Hahaha Nederlandse auto op het parkeerterrein, 3 personen die wat ompielen in de omgeving, maar maakt allemaal niets uit. Ze kenden ons daar niet en wellicht komen we er nooit weer. Cache Oostenrijk ook binnen!! Naar de camping toe in Duitsland was het nu nog maar een uurtje. Gelukkig was er nog plek, schuin achter de receptie en haast in de wc’s. Deze camping was heel erg Überdeutsch, oftewel Duitsers, Duitsers en nog eens Duitsers. Zelfs uit de regio zelf stonden ze daar. Strak in rijtjes naast elkaar en een heleboel vaste plaatsen. Jakkes. Groot water erbij (Badsee), groot restaurant en zeer veel personen met een hoog bier en braadworst gehalte. Gelukkig stonden we er maar 1 nachtje, desalniettemin internet op de plek en wederom sanitair met alles erop en eraan. Ook hier kwamen ze nog net je reet niet afvegen. ’s Avonds maar even naar het restaurant, maar de “Schnitzel als deurmat” zat er hier niet in. Sterker nog we hadden eerder een vergrootglas nodig. Die van mij was haast verzopen in een saus, maar wellicht heb ik de omschrijving niet goed begrepen,terwijl ik deze taal anders wel beheers. Het drinken daarentegen kostte geen drol, dat was dus weer een voordeel. De temperatuur daalde ’s avonds best wel rap, dus we zijn vroeg de tent ingedoken. Grüss Gott und bis Morgen.

Dag 21 woensdag 12 augustus
Na de vochtige nacht waren we mooi op tijd wakker en al het tentspul was zo weer ingepakt. Lastig met vochtige stoelen, krukjes, hor en alle andere spullen die nog buiten stonden, maar gelukkig deed de zon ook al heel vroeg haar uiterste best. Marc haalde het gisteravond bestelde brood op en niet al te laat reden we de camping af. Weer over de mooie landweggetjes, tussen de enorme weides door op weg naar de Deutsche Autobahn. En wat voor eentje, de ader tussen München en Stuttgart. Toen we ook maar enigszins in de buurt kwamen van deze snelweg werden de afgeplakte borden steeds intensiever. Alle buitenwegen raakten ook langzamerhand verstopt, dus Marja via de kaart maar gekeken door welke kneuterdorpjes we het beste konden rijden om bij een andere afslag te komen. Nou het is gelukt en we hebben er uiteraard in eerste instantie tijd mee verspeeld, maar achteraf hebben we gewoon enorm veel geluk gehad. Er was namelijk ter hoogte van onze invoegstrook, zoals de Duitsers dat zeggen “Ein Unfall mit einer Baustelle”. In beide richtingen heeft dat in een chaos geresulteerd, met richting München 20 kilometer en richting Stuttgart 8 kilometer file. Hadden we daar in gestaan, dan hadden we echt uren vertraging gehad en dat met 30 graden. Pfff. Verder was de route niet zou heel erg spectaculair en op 1 van de Raststätten hebben we zelfs nog een cache gescoord. Ja, dat gaat gewoon door hoor. Was ook wel grappig bij deze stop. Bij de ingang van de winkel/restaurant/wc’s stond een bak met water en brokjes. Ja geloof het of niet, waarschijnlijk krijgen ze daar rare types over de vloer, want er hing een bordje bij met de tekst “Dogs Only”. Zou toch wel lachen zijn als je daar iemand op zijn knie ziet zitten. Om ongeveer 5 uur waren we op de camping in de Luxemburgse plaats Clervaux. Een jeugdsentiment van Marja, want hier was ze vroeger ook met Jeen geweest. Het kwam haar enigszins nog bekend voor, maar ook niet meer dan dat. Het beheer hier werd gedaan door een ouder Nederlands echtpaar en dat snappen we ook wel. Zaten we gisteren met alleen maar Oosterburen opgescheept, nu waren het eigenlijk alleen maar landgenoten. Gezinnen met veel kinderen onder de 12 of ze waren oud en grijs. Alles was er op gericht op met name deze gezinnen te vermaken. Verwarmd zwembad, soort van ballenbak, springkussen, beschikking voetbalveld, tv-kamer en een pingpongruimte. De rillingen liepen ons eigenlijk over de rug bij het zien van diverse plaatsen. Met vlondertjes. Brrr. Met kabouters. Brrr. Die mensen staan daar dus altijd, sommigen hadden zelfs hun plek een naam gegeven, Dobbe 40. Friezen hoe kon het ook anders. Gelukkig voor ons slechts 1 nachtje, want dit was eigenlijk al helemaal geen camping voor ons. Zoals op alle plaatsen waar we maar 1 nacht stonden zijn we ook hier uit eten geweest. Het centrum was op slechts 300 meter van de camping, dus dat was ook voor ons nog wel te doen. We hadden een kaartje gekregen met daarop een tweetal restaurants, wellicht hadden ze daar aandelen in of mochten ze er dan zelf geregeld aanschuiven. Het kaartje leverde ons in ieder geval een gratis drankje op. Onze voorkeur ging uit naar het steakhouse en dat is ook de juiste gebleken. Heerlijk gegeten op een vol terras. Bij terugkeer al die spelende kinderen moeten ontwijken, heerlijk gedoucht en ons kot in gegaan, want het koelde wel af.

Dag 22 donderdag 13 augustus
Vandaag de laatste etappe, via België weer naar huis. Mijn rug liet het al een paar dagen afweten, maar vanmorgen was het helemaal raak. Kon bijna niet op of neer en dat is lekker getimed als alles moet worden opgeruimd. Marc heeft in ieder geval goed opgelet de afgelopen jaren, want deze topper heeft het achterbak inpakken en tent oprollen met verve overgenomen. Om Marja nou alles te laten rijden ging me net iets te ver, dus ik ben wel achter het stuur gekropen. Ook in België hebben we een cache gescoord en via het smerige Luik zijn we weer huiswaarts gegaan, zonder al teveel hindernissen. Rond 4 uur waren we ter plekke in Drachten. Uiteraard eerst ons lieve hondje en the family begroet met onze verhalen, waarna Marja en Marc in de tuin van de buren de tent wederom hebben opgezet en schoon gespoten. Het is al met al een mooie vakantie geweest met veel reizen en heel veel gezien. Totaal 6360 kilometer op de teller en 10 landen bezocht. Zoveel hebben we in 1 vakantie nog nooit gereden en dat zullen we ook niet elk jaar doen. Ons oude besje heeft zich goed staande gehouden en mag de volgende keer ook wel weer mee. Tot volgend jaar.