Dag 9+10: Cavtat (Dubrovnik), Kroatië

Dag 9 en 10 (3 en 4 augustus)

Allereerst, pa van harte gefeliciteerd met je 85e verjaardag. Na een korte maar enorme onweersbui van gisteravond hebben we Sibenik achter ons gelaten en zijn we op weg gegaan naar Cavtat, een plaats ongeveer 20 kilometer onder Dubrovnik. Een tocht van 3,5 uur, tenminste daar gingen we van uit. Het grappige is dat we, om van de ene plaats in Kroatië naar de andere plaats te gaan, we door Bosnië en Herzegovina moesten en dat kon ook niet anders. Een hele aparte situatie, waarbij Dubrovnik en omgeving compleet is afgesloten van de rest van het land. We moesten dus door Neum, de enige badplaats van Bosnië, maar dat is niet zo vreemd. De meeste inwoners van deze plaats zijn Kroaten haha. Maar ja in deze zelfde plaats ontstond ons oponthoud ook. Mega lange files bij de grens dus en dan niet één keer, maar vlak daarna nog een keer. Ze waren in het begin waarschijnlijk nogal vrij stipt met controleren, maar blijkbaar duurde dat net iets te lang. Uiteraard mochten wij, als normaal uitziende mensen, gewoon doorrijden. Al met al heeft het ons meer dan een uur vertraging opgeleverd. De weg van naar, door en vanaf Neum liep geheel langs de kust, dus ook al duurde het wat langer, het uitzicht was voortdurend geweldig. Er varen daar ook een boten, onvoorstelbaar veel en sommige ook onvoorstelbaar groot. Eigenlijk in alle havens waar we zijn geweest (en dat zijn er inmiddels wat). Zelf hebben we niks met boten, maar ik snap het wel. Prachtige baaien, heerlijk weer en je kunt alle kanten op. Met 30+ temperaturen is het ook nog wel uit te houden ook, zeker omdat hier bijna altijd een heerlijk Adriatisch windje waait. Ons nieuwe onderkomen, Villa Nick, bleek een best wel toffe plek te zijn. Wederom een appartement met alles erop en eraan, zelfs een ruim balkon met uitzicht op zee. Na de boodschappen was het eigenlijk al te laat om nog te gaan koken, dus besloten om er maar weer eens wat HRK (harken zoals Marc ze noemt) tegenaan te gooien in een grillrestaurant. Bij Marc piste er een Kroatische engel over zijn tong en we konden hem nog net tegenhouden, dat hij zijn plateau niet af begon te slikken. Zo lekker vond hij zijn beefsteak. Ook Marja en ik hebben lekker gegeten hoor. De auto stond aan de overkant geparkeerd in een parkeergarage.  Allereerst zette een VROUW haar auto zo neer, dat wij er niet langs konden en anderen dus ook niet. Zoals gewoonlijk geen inzicht, maar gelukkig zei ze met een gebaar wel Sorry ik ben dom!! Bij het weggaan stonden er mensen te klooien bij de betaalautomaat. Met contant geld in de weer, met pinpassen maar ze bleven daar maar rondstruinen. We weten niet precies hoe, maar ons kaartje was ineens afgerekend. Of we hun daar nou voor moesten bedanken weten we eigenlijk niet? Het appartement voldoet echt aan alle eisen, maar het bed was zo ongelooflijk kut, dat ik er om half vijf al af ben gegaan. Had drie treden nodig om überhaupt uit die kuil in het bed te komen. Heb ook nog een tijdje heerlijk op het balkon gezeten. Vandaag, op zondag hadden we Ston op de agenda staan. Ston, op een uurtje rijden van Cavtat, staat bekend om oesters, mosselen en wijn, maar nog meer om de Europese variant van de Chinese Muur. Nou is die vergelijking wel een beetje overdreven, vind ik, maar het lijkt er wat op. Sodeju het is me toch een afbeulsessie geworden. Verzuringen, hamstrings, knieën, enkels alles kwam voorbij en werd getest. Nou we zijn aardig met de neus op de feiten gedrukt. Marc had natuurlijk nergens last van, maar die is dan ook nog jong. Van de 5,5 kilometer lange muur hebben we ongeveer de helft afgelegd en dat met heeeeeeeel veel traplopen. Kleredingen!! Wij waren toch wel een beetje trots op onszelf😊 Het uitzicht daarboven, over de baai met de daar zeer bekende zoutpannen, was uiteraard prachtig, maar dat heb je op elk uitzichtpunt. Hier in de buurt is het vliegveld van Dubrovnik en als het dalende en stijgende materieel gaat over ons hoofd heen. We kunnen de vleugels haast aanraken, maar gek genoeg geeft het eigenlijk ook helemaal geen overlast. Als afsluiter hadden bedacht om in de haven van Cavtat de ondergaande zon te gaan fotograferen. Zo maar ergens parkeren gaat ‘m daar niet worden, dus het enige parkeerterrein aldaar opgereden. Hoe ongelooflijk dom en onnozel systeem kun je hebben? Je moet toch iets inbouwen, waardoor er een signaal afgegeven wordt, dat het vol is? Stelletje primitievelingen!! Rij je daar een beetje rondjes alsof je met een stoelendans bezig bent. Allemaal heel nauw, dus wat een gekloot. Moge duidelijk zijn geen plek en geen ondergaande zon. Morgen weer een kans. Laku noć i vidimo se sljedeći put.