Dag 15+16: Jesenic (Split) & Rukavac (eiland Vis), Kroatië

Dag 15 en 16 (9 en 10 augustus)

Op vrijdag zouden we een vogeldag doen, maar aangezien er hier in de omgeving nog niet een fatsoenlijke vogel is gespot hebben we het gewoon afgeblazen en er een blijf-bij-het-huisje-dag van gemaakt. Beetje zwemmen, beetje snorkelen, beetje hangen, lekker niks doen. Op een gegeven moment heb je dan gewoon bijna het ultieme vakantiegevoel. In de patio, uitzicht op de zee, het geluid van de zee, wijntje erbij, chippie erbij en dan nadenken over een cryptogram. Alleen de luie stoel ontbrak nog. Eind van de middag voelde ik me wel een beetje oud, heb ’s middags gewoon twee uurtjes geslapen. Het warme weer eiste zijn tol voor deze vent, maar het tukkie was wel lekker. Mijn metgezellen zijn een aantal keren het water in geweest om te snorkelen met onderwatercamera. Krabben, de alleen in Kroatië voorkomende grote steekmossel en diverse vissoorten hebben zij mogen aanschouwen. Alleen ze hebben hier wel de rekening voor gepresenteerd gekregen. Als een stelletje rode ponen zijn ze uit het water gekomen. Foutje bedankt! Onze weg voor het huis langs behoort tot de Adria Magistrale zijn we achter gekomen. Dat is de route langs de kust van Opatija in het noorden tot Dubrovnik in het zuiden. Volgens velen één van de mooiste wegen ter wereld. Mwah lang niet alles. Desondanks hebben wij hier wij toch een mooi stuk van gereden. ’s Avonds maar niet te laat naar bed gegaan, want op zaterdag ging de wekker al om 6.15 uur. Op naar het volgende verblijf, het plaatsje Rukavac op eiland Vis. Vanuit Split gaan de veerboten en in dit geval al om 9.00 uur. Vrijdagavond al afscheid genomen van Ivan en familie, zodat we in alle vroegte konden inpakken en wegwezen. De file is ons bespaard gebleven, zodat we om 7.20 uur in de rij aan konden sluiten. Geloof het of niet, maar voor ons stonden Kroaten en die man had een fles in zijn handen met doorzichtige vloeistof. Water doe je niet in zo’n fles, maar hij zat er maar aan te nippen. Andere kerels kwamen erbij, ook ff neus erin, ff proeven, zelfs een klein jochie. Bewijzen kunnen we het niet, maar het deed ons vermoeden, dat de beste man zijn eigen drank had gefabriceerd. Tijdstip van nuttigen is wel bijzonder. Om half 9 konden we eindelijk oprijden, alleen het ging allemaal net ff anders dan we gewend zijn in Nederland. Ik moest de auto op een steile helling zetten en dan denk je wel ff, oké….Kon ook maar net uit de auto komen, anders was het wel een hele lange zit geweest. De tocht met de Jadrolinija duurde ruim twee uur en die tijd hebben wij doorgebracht in de bistro/restaurant. Gewoon een ruimte, met airco, waar je aan een tafel kon zitten. Heel sober, maar wel netjes. Kan niet gezegd worden van de toiletten. Die waren heel ranzig, deuren konden niet op slot, daar was al vele jaren niets aan onderhoud gedaan. Geld zal wel op zijn. Over drinken en tijdstip gesproken, er waren toch al diverse personen bij, die, voordat de boot was vertrokken al aan de bierfles hingen. Dan spoor je toch niet? Of je hebt een probleem. Naast ons zat een oude man telkens te bellen. Verstaan konden we het uiteraard niet, maar aan zijn intonaties te horen was het een pittig gesprek. Om dat nou daar te doen? Was hij eindelijk klaar, begon hij ineens te zingen. Niet, dat hij dwars door de keet heen galmde, maar gewoon voor hemzelf. Rare man. Tot 1995 was het eiland Vis één grote legerbasis en derhalve niet toegankelijk voor andere mensen laat staan voor toeristen. Die zijn hier uiteraard nu wel, maar niet heel massaal. Bij het Kroatische buro voor toerisme hebben ze de slogan: “The Mediterranean as it once was”. Dit schijnt dus voor 100% te gelden voor Vis. Het eiland is maar 13 bij 4 kilometer en heeft heel veel ongerepte natuur. Uiteraard kun je je afvragen voor hoelang, want het toeristenaantal stijgt per jaar. De zeilboten duwen de vissersboten langzaam maar zeker de haven uit, da’s wel jammer. Onze eerste indruk was ook wow. De weg naar Rukavac ging ook langs mooie wegen en met prachtig uitzicht over de baaien. Ons appartement Čulek is ook weer van alle gemakken voorzien. Niet supergroot, maar wel met een redelijk balkon en weer zo’n verschrikkelijk uitzicht over de zee. Hahahaha Marc zijn kijk is, sinds we het eiland opreden, alleen maar omhoog. De reden, dat we eigenlijk op dit eiland zijn is de aanwezigheid van de Eleonora’s valk, een donkerbruine middelgrote valk die broedt langs de rotskusten van zuidelijk Europa. Op onze eerste dag hebben we er helaas geen één gespot, maar morgen wellicht meer succes. De schrik sloeg ons op een gegeven moment wel om het hart, toen we naar de benzinestand keken. Ai, bijna leeg en zit hier überhaupt wel een benzinepomp. Oh jee, volgens Google-maps niet, dus de doemscenario’s vlogen al in het rond. Gelukkig heeft Marc er eentje gevonden en wel in het plaatsje Vis, de enige van het eiland blijkt. Eén ding snappen wij hier in Kroatië niet helemaal. Het stikt daar altijd van de muggen, de slaapkamers zijn over het algemeen bloedheet, maar van horren hebben ze nog nooit gehoord.  Laku noć i vidimo se sljedeći put.