Zomervakantie 2018 - Stockholm 2

Maandag 23 juli 2018

Onze eerste nacht in Ibis Styles hebben we overleefd. Klinkt dramatisch, maar dat viel reuze mee. Bedden lagen wel aardig, maar het was er ongelofelijk warm. Dat merk je eigenlijk pas als je ’s nachts een keer wakker, zweet op de kop en niet meer goed in slaap kunnen komen. Een airco was welkom geweest. Ontbijt ook helemaal niks mis mee. We waren voor ons gevoel wat aan de late kant, maar blijkbaar wilde het hele hotel wat later eten. Smoordruk, maar gelukkig nog wel plaats. Te kust en te keur aan eten en drinken, een echt uitgebreid ontbijtbuffet. Vandaag maar ff cultuurbarbaartje gespeeld, we zijn hier natuurlijk niet voor niets. Zoals gisteren reeds vermeld kunnen we gebruik maken van een leenfiets. We hebben via City Bike Stockholm een 3 dagenkaart gekocht. In de gehele stad zijn heel veel plaatsen waar je de fiets weer in kunt leveren of eentje kunt ophalen. Prachtig mooi systeem, met zelfs voor ons speciale banden (haha). Ondanks het feit, dat voor je gevoel half Stockholm in de steigers staat, merk je hier wel, dat er veel wordt gefietst. Voor ons waren de geniepige klimmetjes met deze temperatuur best heftig. Als eerste stond de Adidas outletstore op het programma (beloofd is beloofd), een tocht naar de andere kant van de stad, al een vakantie op zich. Bekaf kwamen we daar aan, dus nadat Marc was geslaagd, maar even bijkomen op het bankje aldaar. Marc en ik hadden onze fiets een eindje terug al ingeleverd (we zouden terug gaan met de tram), dus alleen Marja had alleen de fiets nog en stapvoets reed ze naar het bankje. Tenminste dat was de bedoeling. Er begon een Zweedse oude feeks tegen ons te praten en ze ging voor Marja’s fiets staan. Deze Hetty de heks woont waarschijnlijk aan dit plein, loopt al jaren bij de psychiater en dat alleen, omdat er zo nu en dan toeristen over “haar” plein fietsen. Geen bord in de wijde omgeving gaf aan, dat fietsen daar verboden was, dus waar heeft ze het over? Wij buitenlanders respecteren de Zweedse regels niet, ze heeft zelf een foto gemaakt voor de plaatselijke krant, de arme stakker. Misschien was een selfie met haar leuker geweest, jammer dat we daar niet aan hebben gedacht. Ze was zo met ons bezig, dat achter haar iemand best hard over het plein reed. Gemiste kans, maar zal wel een Zweed zijn geweest. Nou ze kan mijn Zweed-reet-rug op!! Na dit opmerkelijke voorval zijn we met de tram naar het centrum terug gegaan. Bij de super een zelf samengestelde bak salade gehaald en deze vervolgens enkele tramhaltes verderop genuttigd. Mjam mjam! Tegenover deze lunchplaats was dus ook weer zo’n City bike plaats. Even scannen en je kunt zo weer een fiets meenemen. Fietsend hebben we nog de nodige bezienswaardigheden bezocht. Onder andere de Royal Palace en de gekleurde huizen in gebied Gamla stan. Wel mooi, alleen voor dit soort uitstapjes was het gewoon veel te warm. Weer of geen weer, de Aziaten zijn er altijd en overal. Met bussen vol werden de Chinezen, Koreanen, Japanners en Indiers weer afgeleverd.  Weer allemaal van die paraplu’s in de lucht, tassen vol souvenirs en foto’s maken of hun leven ervan af hing. Het is in elke Europese stad ook hetzelfde. Net als de zwervers en bedelaars. Je hebt bij Zweden al gauw een vooroordeel over hoe de Zweedse mannen en vrouwen eruit zouden zien. Ik heb me met name bezig gehouden met de vrouwen en blond komt toch wel vaak voor. En daar zitten zulke mooie exemplaren bij, maar oh oh oh die verschrikkelijke tattoos. Al keurend van boven naar beneden en dan hebben ze de benen vol laten behangen met cowboys en indianen. Je gaat toch niet het stripverhaal van Winnetou en Old Shatterhand op je benen laten tatoeëren? Dood en doodzonde. Na zo’n hele dag op pad kwamen we toch wel aardig vermoeid ons hotelletje binnenstrompelen. Hele dag zon op de knetter, inspanning geleverd, dus onszelf beloond met een heerlijk etentje bij het Indiaanse restaurant Guru. Vlak om de hoek, dus Marja hoefde niet zover met de krukken. Een rib uit ons lijf, maar ja dat is hier bekend. Morgen vertrekken we al vliegend naar Kiruna, waar we aldaar onze auto op kunnen halen. Mijn ogen vallen steeds dicht, dus ik hou ermee op. Fram till i morgon.