Zomervakantie 2018 - Bleik 2

Zondag 29 juli 2018
Redelijk goed geslapen en lekker ontbeten op het terras. Als je zo om je heen kijkt ziet het er allemaal maar heel armoedig uit. Loodsen, die bijna op instorten staan, maar ach ja we hebben wel uitzicht op zee. Lekker rustig, op dat krijsen van de meeuwen na dan. In Frankrijk hebben ze de cigale, nou hier in Noorwegen dus de meeuw. In Andenes staat zelfs een huis, dat moet haast wel het meeuwenhuis worden genoemd. Op zich nog een prachtig wit herenhuis, maar er bivakkeren daar honderden meeuwen. Je wordt daar helemaal stapelgek van dat geluid. Er zijn huizen bij, waar deze vogels zelfs hun nest op de vensterbank hebben gemaakt. Hallelujah!!

Vandaag, ondanks het toch wel snikhete weer (30 graden) 1 van de 18 mooiste routes gereden (volgens boekje). Niet zo’n hele lange, heerlijk langs de kust en hopende op mooie plaatjes. De Lofoten waren bergmeren, maar hier zitten we natuurlijk meteen aan zee. Het mooie hier is het ruige landschap. Steile rotsen, slingerende wegen en die zee gewoon helder water. Onderweg was het voor Marc eindelijk raak als het gaat om de vogels. De omstandigheden waren al vaker, volgens de kenners, ideaal geweest voor bepaalde soorten . Nu kon hij zich weer naar hartenlust uitleven. Ja en de score: de poelruiter, de goudplevier en de zeeeeer zeldzame steenarend.

Als chauffeur ben je onderweg dus vele en vele malen weer de Sjaak. Stoppen wanneer het eigenlijk niet kan, een beetje achteruit, een beetje vooruit brrr. Denken Marja en Marc een vos te zien die ook nog op zijn rug rolt, ik dus weer vol in de ankers, blijkt het achteraf een rode husky te zijn. Zucht.. Op de weg letten is al een ding, maar eigenlijk verwachten ze ook nog, dat ik die beesten voor ze ga spotten. Op een gegeven moment moest ik een weg inrijden bij een militair terrein. Geen foto’s, ja lekker voor een vogelaar. Reden er nog 2 auto’s dit pad in, Russen. Zie ik Russen, bij een militair terrein, nou dat moet dan toch wel een spionagemissie zijn in opdracht van Poetin. Wat ook opviel in de omgeving en dat was eigenlijk in de Lofoten ook zo, dat zijn de afgelegen begraafplaatsen. Ik weet wel, ze moeten wat, maar of stijf tegen de bergen aan of bijna in het water. Niet zoals bij ons een kerk ernaast, maar soms een klein hokje en soms ook helemaal niets. Niet veel verderop kon dan ook zo maar weer een soort van camping genesteld zijn. Die campings zien er net ff anders uit dan wij zijn gewend. Bijna allemaal camper- en caravanvolk hier, maar ik was dan mooi ergens in de wilde natuur gaan staan. Wel veel rondtrekkende fietsers hier. Omdat het hier zo ontzettend mooi weer is, gaan de mensen zich daar uiteraard ook naar kleden. Ze willen mij ook niet zonder kleren zien, maar dat voorkom ik zelf wel. Naar anderen kijken is natuurlijk een leuke hobby, maar als je dan een oud vel in bikini ziet dan denk ik, a.u.b. niet. Snap best, dat je bepaalde delen van je lichaam eens wilt laten luchten, maar ga dan lekker binnen voor de ventilator staan en laat anderen er buiten. Na dit tochtje even wat eten en ons dan opmaken voor de Bird Safari in Andenes. We waren daar mooi op tijd en om 20.15 uur voeren we samen met nog 4 landgenoten, 3 Finnen en een Duitser de zee op. Van tevoren had gids Benjamin ons laten zien welke vogels we allemaal tegen zouden kunnen komen. Alleen de alk hebben we niet gezien, maar de rest (bijna vastgeplakt op de rotsen) wel. Aalscholver, jan van gent, zeekoet, scholekster en uiteraard de papegaaiduikers. De berg, waar deze laatste vogels zitten staat dus pal voor onze neus. Met de verrekijker of toeter zie je vanaf de kant dus helemaal niks, maar als je daar eenmaal bent vliegen er duizenden rond. Fantastisch om te zien en zeker het spel wat daar wordt gespeeld door de vogels. De papegaaiduikers zoeken voedsel voor hun kindjes, de 15 arenden lusten de vogels wel graag en de meeuwen hebben het voorzien op hun voedsel. Door allemaal heel snel door elkaar te vliegen proberen ze dit onheil telkens te voorkomen. Je zult maar verkeersleider van dit zooitje ongeregeld zijn. Als ze in het water zitten gaan ze eerst een stukje roeien, dan een stukje over het water rennen om vervolgens op te stijgen. Grappig om te zien bij deze prachtige beestjes. Onderweg zijn we ook nog een heleboel zeehonden tegen gekomen. Onze gids meldde, dat ze zeer beducht zijn op alles wat er in de omgeving gebeurd. Op dezelfde rots waarop ze nu lagen zijn ze in het verleden ook al eens aangevallen door een killerwhale. Waar was dat beest? Om 22.00 uur waren we weer terug op de basis. Ook deze trip was super!! Morgen gaan we het net ff anders doen dan we thuis hebben gepland. We rijden niet helemaal terug naar Lødingen (hotel) om vervolgens omhoog te rijden naar Tromsø. Nee, we gaan met de veerboot. Vanuit Andenes, hier om de hoek, vaart er geregeld eentje naar het volgende eiland Senja. Dus we hebben ons verblijf in Lødingen geannuleerd en een nieuwe accommodatie geboekt in Mefjordfær. Scheelt mij de nodige kilometers achter het stuur, ook wel eens lekker. Geloof dat we, voordat we overmorgen in Tromsø zijn 4 keer met de veerboot moeten. Leuk man. Het raam van onze kamer is vanwege het licht weer hermetisch afgesloten. Als je hier in het donker wilt zijn, dan moet je in 1 van de vele tunnels gaan rijden. Zelf nog even lekker midden in de nacht op het terras gezeten. Heerlijk briesje, maar het zal wel een warm nachtje worden. Til i morgen!