Lisboa - dag 2

Goedemorgen, Feliz Natal.

Na de klok te hebben rond geslapen, zijn we, met op de achtergrond de Kerstliedjes van Radio 10, begonnen aan ons Kerstontbijt. Overheerlijke Bolo Rei (King Cake), een soort van kerstbrood, maar dan op z’n Portugees. Het schijnt in geen huiskamer te ontbreken rondom Kerstmis en wij geloven dat, want je wordt ermee dood gegooid. Gisteren hebben wij er eentje gekocht bij een luxere uitvoering van bakkerij Boonstra, het kostte wat, maar eerlijk is eerlijk hij is ook vetlekker.

Na het ontbijt een plan de campagne gemaakt over het vervolg van deze dag. Ons oog is gevallen op de toren van Belem, maar ja hoe gaan we daar naartoe? Het straatbeeld van Lissabon wordt bepaald door bussen, trams, taxi’s, rondtourbussen en tuk tuks. Alleen de Portugezen zelf rijden met eigen auto, maar dat is hier compleet gekkenwerk. Ze scheuren en jakkeren  hier zo hard door de smalle straten, dat als wij dat zouden doen, we ongetwijfeld naar huis zouden gaan met een speciale vlucht. Onze trip naar Belém hadden we uitgestippeld door eerst met de tram en vervolgens met de bus verder te gaan. Dat is nou net het beroerde van de taal niet kennen in combinatie met Kerst, maar we hebben zitten wachten op een bus die maar niet kwam. Uiteindelijk besloten om een andere bus te nemen en ergens anders over te stappen. De weg naar Belém voerde ons door wijken, die heel erg overeen kwamen met wat we tot nu toe hebben gezien. Oude aftandse verpauperde lelijke woonblokken, maar misschien zijn ze aan de binnenkant wel heel mooi. Via de toer tram-bus-tram zijn we samen met een heleboel anderen uiteindelijk aangekomen in Belém, wat qua naam meer Turks aan doet dan Portugees. Vroeger scheen dit een klein vissersdorpje te zijn, maar mede op de kaart gezet door bekende ontdekkingsreizigers als Vasco da Gama en Magelhães. Voordat je überhaupt “de” toren ziet kom je nog veel meer moois tegen onder andere het imposante Mosteiro dos Jéronimos, een voormalig klooster.

Prachtige tuinen met een megafontein (en regenboog) en de Portugezen houden wel van zitten want overal staan bankjes. Mede door de strakblauwe lucht zag alles er nog mooier uit, dan het al was. Als kuddedieren volgen de mensen elkaar van monument naar monument, van gebouw naar gebouw. Ook wij deden hier gewoon aan mee, ja wat moet je anders. Het monument Padrão dos Descobrimentos, een eerbetoon aan de ontdekkingsreizigers valt ook wel op. 54 meter hoog en zeer aanwezig aan de oever van de Taag.

Omdat Belém aan de Taag ligt, zochten dus veel mensen met dit weer ook de wandelstroken langs deze rivier op. Ook de toren ligt aan een van deze wandelstroken. In het water, gesloten vanwege Kerst, maar door velen op de plaat vastgelegd. De toren heeft vroeger ook als gevangenis gediend. Het is niet onze meest geliefde bezigheid, maar museagangers kunnen hun hart daar ook ophalen.

De dag is voorbij gevlogen, wederom vermoeiend, maar we hebben weer mooie bezienswaardigheden gezien. Tijdens het wachten op de tram, stonden aan de overkant van de straat de mensen in de rij bij een winkel. We zijn er gewoon bij gaan staan en het mooie was, we wisten niet eens waarvoor. Het bleek om pasteitjes te gaan, die massaal werden aangeschaft. Die winkel, Pastéis De Belém, blijkt het originele recept in handen te hebben van deze roomtaartjes. Helaas hebben we er maar 6 gekocht, want ze waren verrukkelijk. Terugtocht naar ons huisje ging ditmaal vrij soepel en nadat Marc het avondeten had verzorgd hebben we de rest van de avond wat geluierd, want morgen zal er ook wel weer het nodige reis-en loopwerk moeten worden verricht. Boa noite e até amanhã.