Lisboa - dag 3

Vandaag al weer Tweede Kerstdag, tenminste bij ons. Ze vieren dat hier niet en was ook wel te merken in de stad, vele malen drukker dan gisteren. Alle winkels waren hier dan ook gewoon open en zo ook de Lidl. Even weer net zo shoppen als thuis, alleen dan nu niet met de auto, maar met name de metro en de benen. Zie je toch maar weer hoe makkelijk het is om alles in de kofferbak te gooien in plaats van te lopen zeulen met tassen. Heb trouwens anderen het nog niet zien doen, dus wellicht zijn we dan toch weer van die domme Hollanders. Na dit korte uitstapje hadden we onze pijlen gericht op Castelo de São Jorge, het fort uit onze regio. Praktisch in de achtertuin. Paar straatjes door (klimmen uiteraard) en het leek wel of we ineens in een andere omgeving terecht kwamen. Een stuk drukker en een lange rij voor de tickets. Zoals het echte Hollanders betaamt liepen we eerst de rij voorbij om te kijken of er nog een andere oplossing was, maar uiteindelijk zijn we toch maar aangesloten. Zoals op elke toeristische plek werden we ook hier vermaakt tijdens het wachten door een muzikant. Dat de fadomuziek ons niet geheel ligt waren we zelf al achter, want het komt bij ons gewoon heel erg jengelig over. Marc opperde al om de beste man een paar centen te geven, zodat hij zijn bek zou houden. Zegt op zich al genoeg. Entree vragen voor het kasteel is big business, want meer dan foto’s met (wel mooi) uitzicht maak je eigenlijk niet. Ze worden het meest rijk van al die Aziaten, ongelooflijk veel. Zijn net mieren, op alle hoeken en straten kom je ze tegen.

Na een paar uur rondzwerven zijn we weer terug gelopen naar ons stekje voor de lunch om vervolgens de biezen weer te pakken richting Estréla. Zijn we gisteren langs gereden, maar tijd om te kieken was er toen niet, dus dan nog maar eens dunnetjes over doen. Het ging met name om  de basiliek van Estréla en dan alleen voor de foto, hè?

Aan de overkant van dit gebouw was voor de fotografen aan mijn zijde veel meer om op de plaat vast te leggen. Jardim de Estréla, een prachtige botanische tuin met een willekeur aan bloemen, planten en vogels. Papegaaien, parkieten en zo waar een wilde Kerstster. Hij was zo wild, dat Marc het in bedwang moet houden voor de foto, met als gevolg:knak.

Ter hoogte van deze tuin bevond zich ook de tramhalte, welke ons terug zou moeten brengen naar het drukkere centrum. Wachten, wachten en nog eens wachten, maar al wat kwam niet onze tram. Uiteindelijk maar een andere tram ingestapt, die daar ook ergens in de buurt uit kwam. Geheel incognito met badge en apparatuur stapten ook de controleurs de tram binnen. Binnen viel niets voor ze te halen en de zwartrijder, die aan de buitenzijde doodleuk meereisde werd nota bene niet gesignaleerd. Het was inmiddels al begin van de avond en onze magen begonnen al te knorren. Als avondeten had Marja in gedachte een hapje op het dakterras van hotel Mundial, een paar dagen geleden via internet gezien. Helaas ging dit pas om half 8 open, dus we hebben het maar niet gedaan en achteraf maar goed ook. Al (weer) wachtend op de tram hebben we de eerste trek weg genomen met een porra, een aardappeldeegsnack welke is over komen waaien uit buurland Spanje. Vele restaurantjes zijn we op de terugreis tegen gekomen en bij de overburen hebben we uiteindelijk gegeten, fantastisch. Steak, kotelet en zwaardvis bleken overheerlijke gerechten bij Frei Papinhas, een klein eenvoudig restaurantje waar Jan de arbeider ook gewoon kan eten. Beppe zat ook in een hoekje te haffelen en als toetje kreeg ze een appel in 4 partjes, terwijl raspen wellicht een betere optie was geweest, maar ook dit had zijn charme. Boa noite e até amanhã.