Dag 3+4: Pag, Kroatië

Dag 3 en 4 (28 en 29 juli)

Weet niet of ze dit nou altijd doen op zondag, of dat wij nou zo leuk zijn, maar we hadden toch een uitgebreid ontbijt. Dat van gisteren was al best (voor € 4,00 hè!), maar ze bleef nu maar lopen met schaaltjes. Aangezien ze er ook nog een boerderij bij hadden, hebben wij bedacht, dat de meeste vleeswaren wel eens van hun zelf konden zijn. De jam was in ieder geval wel huisgemaakt. Met een goed gevulde maag konden we in ieder geval op weg naar Hrvanska Republica beter bekend als Kroatië. Betalen en afscheid nemen van Marta en karren maar. Nog even tanken in Slovenië en shit onze lieve oude vrouw heeft de creditcard nog. Pfff, gelukkig hadden we Vadertje Tijd niet om onze nek hangen en was het maar een klein stukje terug rijden. Maar de oplettende lezer wist dit natuurlijk al, want we zaten immers vlakbij de grens😊 Marja kreeg vele malen Oprosti (sorry) te horen, maar de pas zat nog gewoon in het pinapparaat. Onderweg naar onze nieuwe bestemming Apartmani Anastazija in het plaatsje Pag, op het eiland Pag, aan de baai van Pag, hebben we eigenlijk alleen maar slecht weer gehad. En velen met ons en dan ditmaal eens anderen dan Belgische, Franse en Hollandse kentekens. Tuurlijk ze zijn er wel, maar nu hadden de Oostblokkers de overhand. Veel Slovenen en Slowaken, maar ook Italianen, Oostenrijkers en uiteraard onze Tsjechische vrienden. Als het beter weer was geweest dan hadden we nog een bezoek gebracht aan Bear Refuge, een opvangcentrum voor jawel beren. Nu hadden ze er waarschijnlijk uit gezien als verzopen katten, dus we dachten laat maar. Onze vrouwelijke TomTom, Tammy heeft het hier best wel zwaar. Heel veel uiteraard onuitspreekbare namen en dan ook nog eens lange straatnamen. Al ze dan uitgesproken is, zegt ze gelukkig ook of we links of rechts moeten. Ons appartement lag middenin een toeristisch gedeelte en eigenlijk houden we daar helemaal niet van. Het balkon was niet meer dan een omheind terrasje, waar je vanaf de straat zo op kon springen. Maar eerlijk is eerlijk wel met uitzicht op water. Het verblijf op zich was wel redelijk, maar qua kokerij heeft Marc hele toeren uit moeten halen om het eten klaar te kunnen maken. Wat kan een vakman zonder goed en genoeg gereedschap? De wegen daar zijn allemaal smal, alles hutje mutje, steil en zeer veel rotsen. Rotsig was trouwens een groot gedeelte van de omgeving ook. Voor het vogelen zijn we naar het reservaat Jezero Veliko Blato geweest. Dat is me dus een wandeling door een gortdroog gebied, bewoond door lelijke schapen, geworden. Een saai eentonig landschap zonder ook maar een bijzondere vogel te zien. Niet lang geweest derhalve. Onder het mom van “Nu we er toch zijn” hebben we ook nog maar wat cultuur opgesnoven. We zijn naar Nin geweest, een plaatsje met een belangrijke rol in de geschiedenis van Kroatië; het is de oudste koninklijke stad. Met stadsmuur en stadspoort en de uit de 9e eeuw stammende Crkva svetog Križa (Church of the Holy Cross), de kleinste kathedraal ter wereld. Deze is zo gebrouwd dat hij ook als klok en kalender gebruikt werd (stand van de zon). Hebben inderdaad niet veel mensen in gekund. Tja warm, zweten, dan moet je uiteraard ook verkoeling zoeken. Tussen de menigte voelen we ons nou niet echt op ons gemak, dus op zoek gegaan naar ons privéstrand. Het werd ff klimmen en klauteren, maar het is gelukt. Een hele baai voor ons alleen, hadden we zo wel willen kopen. Bleek trouwens wel, dat we daar niet mochten parkeren. Hopelijk ontvangen we niet weer een boete een paar jaar na dato…….
Lahko noč in se vidimo jutri.