Dag 7+8: Sibenik, Kroatië

Dag 7 en 8 (1 en 2 augustus)

Ook onze laatste 2 dagen in Šibenik hebben we ons prima vermaakt. Het is een combinatie geworden van cultuursnuiven, vogelen en relaxen. Vransko Jezero is een natuurpark en gelegen aan het grootste natuurlijke meer van Kroatië. Ook zeer ideaal voor natuurliefhebbers en vogelaars. Ze hebben daar maar liefst 256 verschillende soorten geregistreerd, maar als wij er 10 van hebben gezien, dan is dat veel. Bij één van de wandelroutes liepen we alleen maar op vlonders met diverse uitkijkpunten. Het was er warm en dan nog lopen daar, met alle respect, oude mensen met een rollator te puffen en te doen, waarbij je het idee hebt, dat ze elk moment om kunnen vallen. Op het roofvogelpad (die we ook niet hebben gezien) hebben we in een stenen wachthuisje onze lunch genuttigd. Op een gegeven moment reden we op een weggetje met om de 50 meter een groot kruis met opgestapelde stenen er tegenaan. We zijn er nog niet achter of niet iedereen de top van de Kamenjak heeft gehaald of dat we de zegen meekregen. Bovenop de top was het wel heel bijzonder. Er staan 2 traditionele oude stenen huisjes, een kapel(letje) en het uitzicht is er fantastisch. De verschillende tinten blauw van het meer, de zee en dan met al die Kornati-eilanden, wow. Na iets gedronken te hebben daarboven, ook nog maar even naar het toilet. Het hele eet/drinkgelegenheidsding was maar piepklein. Lopen daar drie van die mutsen rond en nog zijn ze niet in staat om ervoor te zorgen, dat er wc-papier en handdoekjes aanwezig zijn. Deur kon niet op slot, toch slecht? Hoefde alleen maar te pissen, maar toch.. Ze gooien je hier helemaal dood met kraampjes langs de kant van de weg. Meestal met fruit, maar toen wij bij de Kamenjak vandaan kwamen hebben we olijfolie en geitenkaas gekocht. Zij blij en wij weten het nog niet. Als wij ergens zijn willen we nog wel eens kijken of er in de buurt ook iets te beleven is. Iets aparts, iets van: “Nu we er toch zijn, dat moeten we gezien hebben”. Ditmaal de ezelrace in Tribunj. Totaal geen idee wat we er van moesten verwachten, maar wat een massahysterisch evenement!! Je kunt het zielig vinden, mag, maar het is al een jarenlange traditie en ziet er gewoon heel grappig uit. Twaalf jonge mannen leggen rondom de haven en in de oude stad een parcours af op jawel een ezel. Tja en die zijn soms koppig. Gigantisch veel mensen, beregezellig en allemaal eet-en drinkgelegenheden. Al die tijd werd eerst aan elkaar gespeeld door een Kroatische herrieband en vervolgens aan elkaar geluld (gekut klinkt niet) door een man en een vrouw. Moge duidelijk zijn, dat we er geen klap van verstonden, maar het geratel ging maar door. Je gooide er 50 Kunacent in en ze tetterde maar door met zo’n door je ziel snijdende stem. We dachten even, dat een jochie de prijs voor de grootste ezel van de stad had gewonnen, maar het bleek, dat zijn moeder op het podium stond, hij was haar kwijt. Denk, dat we daar wel anderhalf uur hebben gestaan/gezeten voordat de eerste ezel überhaupt ging rennen, dan voel je jezelf ook wel een ezel. Ja en als je moet wachten dan ga je mensen kijken. Pfff zal de laatste zijn, die zegt dat ik me goed kleed, er leuk uitzie etc etc, maar er lopen er een aantal bij. Oh help (ze). Klerencombinaties om te janken en sommige liepen erbij alsof ze op de tippelzone waren. Wij hebben de borden niet gezien. Na drie voorrondes geloofden we het wel. Het zal er nog wel lang onrustig zijn geweest…..ia. Het weer was er wel zeer geschikt voor, echt zo’n zomeravondevenement. Als ik thuis boodschappen doe dan vraag ik me altijd af hoe onnozel kun je zijn, dat je eerst in de winkel je hele kar gaat volladen en het er vervolgens weer uit haalt om het op de band te leggen. Het weer in de kar legt om het voor de vierde keer in de handen te hebben gehad als het los de achterbak in gaat. Wij horen er sinds nu ook bij. Ik heb ook lege flessen ingeleverd. Op zich niet zo spannend, maar ik kon het flesseninleverapparaat niet vinden. Gevraagd, to the right. Oké, dan ga ik daarheen. Maar ja, dat was het magazijn, maar geen apparaat. In plaats van dat die Harry, dat nou meteen zegt, ze hebben geen apparaat. Mensenwerk, ach ze lopen maar een paar jaar achter. Of we nog niet genoeg volk bij elkaar hadden gezien, op vrijdag toch maar een bezoek gebracht aan natuurpark Krka met de wereldbekende watervallen. Die van Skradin is dan de mooiste, dus daar zijn we naartoe gereden. In de regen, zodat je al snel denkt wat doen we hier? Auto geparkeerd en als kuddedieren de rest gevolgd naar de haven, want vanaf daar kun je met de boot naar de waterval Skradinski Buk. In de rij staan voor de boot, dus ja weer wachten. Boottocht zelf was wel leuk, maar er waren me toch veel mensen bij die waterval. We gaan deze vakantie ook nog naar de watervallen in Plitvička, maar bij deze mag je (tot zekere afstand) zwemmen. Met als gevolg, dat de mensen ook halfnaakt de trappen op en af gaan. In sommige gevallen heb ik er daar geen moeite mee hoor😊 Het was dus één groot watergeweld, waarbij je geduld goed op de proef werd gesteld. Op die brug voor langs de waterval ook. Iedereen blijft staan, fotootje hier fotootje daar. We zijn er geweest, kunnen er over meepraten, zijn weer wat centen lichter en vonden het niet erg om er weer weg te gaan. Laku noć i vidimo se sljedeći put.