Dag 8 t/m 10 zomervakantie 2014

Dinsdag 15 juli

Eigenlijk de dag van het iets langer blijven liggen en gaan bepalen wat we nog willen zien, want dit is de laatste dag Normandië. We hebben na onderling overleg besloten om naar de Batteries of Longues, de Britse begraafplaats en Bayeux te gaan. Deze Batteries zijn de enige nog in originele staat, waarbij je dus het afweergeschut ziet staan. Weliswaar met de nodige roest, maar ze staan er nog wel. Er was ook een bunker met een onder- en bovenverdieping met uitzicht over de zee, al zullen ze bij het selecteren van het personeel de meetlat er wel bij hebben gehad, want het was wel een beetje laag. De Britse begraafplaats was net zo mooi als de andere, al lagen hier ook diverse andere nationaliteiten. Ook hier zag het er allemaal netjes uit, alleen niet zo strak als bij de Amerikaanse. Niet alle stenen waren gelijk en die van de Duitsers waren zeer sobertjes en gemaakt van goedkoper materiaal. Wat hiervan de reden is geen idee, maar het viel wel op in ieder geval. Over het bezoekje aan Bayeux hebben we wel even getwijfeld. Het was weliswaar niet snikheet, maar warm genoeg om in zo’n stad het zweet langs je rug te voelen lopen. Toch maar gedaan, een traditioneel bezoekje aan de kerk gebracht en weer de nodige foto’s gemaakt. Je kon hier zelfs even in de kelder kijken, waarbij de gedachte al snel opkwam van “Zouden ze hier wellicht……..?” In een van de winkelstraatjes hebben op een terrasje lekker gegeten om ons weekje Normandië af te sluiten. Een week met ongelooflijk veel indrukken, zeer confronterend en buitengewoon interessant. Het weer was natuurlijk minder dan we gewend zijn in Frankrijk, maar dat was van tevoren bekend en als je hier eenmaal bent geweest dan heb je het er ook graag voor over gehad. Dan mag het zelfs nog wel een beetje regenen ook, want laten we eerlijk zijn de oorlog, die hier is gevoerd was natuurlijk ook om te janken.

Woensdag 16 en donderdag 17 juli

Woensdag de 17e tijd om in te pakken en te vertrekken naar onze volgende locatie. Een hele ruk van west naar oost en het zijn niet zoveel gekken die dat doen. Aangezien het bijna 1000 kilometer naar de Drôme zou zijn hadden we een Ibis budget geboekt halverwege in Montluçon. Het was in alle opzichten inderdaad ook een budget. We konden er, zeker gezien onze posturen, nauwelijks onze kont keren in de kamer. Sterker nog, met z’n tweeën tegelijk achter het bed langs lopen was uitgesloten. Het ontbijt de volgende ochtend was ook zeer summier, maar ja ook dat valt onder budget. De bedden lagen wel zo hard, dat we donderdagmorgen het idee hadden, dat er een vrachtwagen over ons heen was gereden. We moeten niet klagen, hadden we maar een duurdere uit moeten zoeken, maar ja of we dan beter hadden geslapen is maar de vraag. Met het avondeten hebben we geen risico gelopen en zijn we de stad zelf ingereden op zoek naar de Buffalo Grill voor onze traditionele sparerib. Donderdagmorgen eerst nog naar de Opelgarage geweest. We kregen elke keer een remlicht melding en de uitlaat wiebelde ook angstvallig. Aan beide punten hebben ze niets gedaan, de ene was een sensormelding en de andere geen gevaar. Om ’s middags 14.30 uur reden we de camping in Chatillon-en Diois op. Familie Middelkamp was er ook net en het was meteen al weer gezellig en warm, heel warm. Ook hierover moeten we niet zeuren, hadden we maar naar Antartica op vakantie moeten gaan. Samen met onze penningmeester en privékok Ronnie Beuk goedkoop boodschappen gedaan om vervolgens heerlijk luierend onze eerste nacht alhier tegemoet te gaan.