Zomervakantie 2018 - Kabelvåg

Donderdag 26 juli 2018
Vanmorgen het gevoel of ik op een spijkerbed had gelegen. Om half 5 klaarwakker, dus maar ff een uurtje op de bank in de eetkamer gezeten. Lekker rustig, want ja welke andere gek gaat er op dat tijdstip daar nu zitten. Toch nog weer even op bed gelegen, want de chauffeur moet natuurlijk wel fit zijn. De afstand van vandaag viel trouwens reuze mee, bijna 300 kilometer. In tijd doe je er normaal gesproken ongeveer 4 uur over, maar bij ons zijn dat er 6 geworden. De spullen stonden zo in de auto, dat scheelt toch wel weer elke keer. Al die kampeerperikelen van in- en uitpakken blijft ons dit jaar bespaard, maar daar tegenover staat, dat we uit de koffer leven. Kan nu uit ervaring mededelen, WAARDELOOS. Het eerste halte van vandaag was niet zo heel ver van ons verblijf af. Gisteravond geen zin, dus vanmorgen nog maar effe naar het SAMI kamp. De Sami’s is een nomadenvolk uit deze regio. Marc en mijn persoontje kijken wat het was, foto’s nemen en weer terug. Bleek dus een voormalig kamp te zijn, wat houten huisjes en het geraamte van tipi tenten. Uitstapje van niks dus eigenlijk. Onze weg maar snel vervolgd. De weg naar de Noorse grens kenden we al en was dus eigenlijk niet zo heel speciaal, tot we bijna bij die grens waren. Stonden we ineens oog en oog met een modelspoorbaan. Nog even gekeken of er geen houten plaat onder zat, want alles wat er stond is waarschijnlijk ook als miniatuur te krijgen. Huisje, kerkje, klein pakhuisje en dan ook nog een treintje over het spoor. Zo weinig te beleven in het Zweedse, des te spectaculairder was het Noorse landschap. Nog maar net over de grens of we hadden het idee, dat dat we op een andere planeet waren geland. Water, rotsen en de gekleurde karakteristieke huisjes. Een combinatie om meteen verliefd op te worden. Het kwijl kwam ons bijna uit de mond en de ene oh volgde de andere snel op. Niet zo heel vreemd, want de wereld waarin we terecht waren gekomen was dan ook sprookjesachtig mooi en we waren nog niet eens in het paradijs zelf, De Lofoten. De camera’s en mobieltjes raakten oververhit van de draaiuren, maar dan vooral van foto’s van de omgeving. Onze accommodatie in Kabelvåg, altijd maar weer afwachten, trok de lijn helemaal door. Interieur uit het jaar 0, maar dak boven ons hoofd en een adembenemend uitzicht op baai en bergen. Een oase van rust. De mussen alhier lachen zich kapot om hun kompanen, die in Nederland dood van het dak vallen. In een heerlijke ambiance, met een geweldige temperatuur van 20 graden vermaken deze beestjes zich met diverse andere soorten opperbest. Het is hier qua toerisme al een stuk drukker dan het in ons deel van Zweden ooit zal worden. Veel campervolk, maar wel weer andere nationaliteiten, zoals de Finnen. Uiteraard zijn onze eigen landgenoten hier ook volop aanwezig, maar gelukkig geen massatoerisme. Het mooie van hier is, net als in Zweden trouwens, dat je op veel plekken gewoon mag kamperen. Je komt dus op de meest vreemde plaatsen van die kleine tentjes tegen. Geef ze eens ongelijk. Gratis, in de vrije natuur wat wil je nou nog meer? Lijkt mij ook wel wat, maar in een klein tentje en op de rotsen, dan heb ik bij de gedachte al een dubbele hernia. ’s Middags de omgeving verkend. Wil ik dan geen water zien, dan zal ik toch echt met mijn ogen dicht moeten gaan rijden. De Lofoten is namelijk een eilandengroep met elkaar verbonden door bruggen, dus water, water en nog eens water. Alles wat je hier ziet is gewoon puur natuur en de mens past zich aan. Geen gemaaide bermen of gekortwiekte bomen. Onze auto reed ons naar Henningsvær, een prachtige plaatsje. Aldaar hebben we Marc verrast met het boeken van de Midnight Safari, jawel ook hier in Noorwegen. Voor ons geen apen, nijlpaarden of leeuwen, maar vooral zeearenden. We konden dezelfde avond nog mee, dus weer snel terug naar ons huisje, gegeten en onszelf geprepareerd. Om 22.00 uur was vertrek, dus Marc was om 20.00 uur al hyper. Totaal gingen er 18 personen mee, verdeeld over 2 RIB boten. Allemaal een rubberen pak aan met soort van zwemvest, dus ik voelde me net een Michelinpoppetje. De betekenis van RIB boot snap ik nu ook beter, want gezien de prijs van dit tripje moet het wel een dure boot in aanschaf zijn. Eerlijk is eerlijk, het was het geld meer dan waard. We zijn in totaal 2,5 uur op het water geweest. Met een rotgang scheurden we door de Lofoten en dat was al waanzinnig. Zat een Duits gezin bij ons aan boord, waarbij de man (zat voorop met zoon) ongeveer Fünftausend Mahl achterom gekeken heeft. Zij zat niet meteen een rij achter hun, dus een chagrijnige kop van hier tot München. Lullig, daar betaal je dan al die Noorse kronen voor. De tocht leidde ons langs het eerste dorpje, dat daar is ontstaan. In deze baai staan nu nog 2 huizen. Verstoken van alles zou je daar wel lekker tot rust kunnen komen. Vervolgens scheurden we langs diverse plekken waar Marc naar hartenlust zijn passie kon uitvoeren. De zeearend heeft hij in alle rangen en standen op de plaat vastgelegd. Uiteraard werden ze gelokt met heerlijke vis, maar desalniettemin de foto’s zijn er niet minder mooi op geworden. Zo dichtbij en in volle actie, ze kunnen zo de folder in. Honderden foto’s heeft hij gemaakt, zelfs op het laatst nog van 2 zeehonden. Op de terugtocht zit je wederom verdwaasd om je heen te kijken. Midden in de nacht en langs de kust zitten ze gewoon te vissen!! Die je dat bij ons thuis, dan zie je geen ene flikker, maar hier……. Ons uitstapje was een hele ervaring en zeer geslaagd. Ook Marja heeft zich goed staande (haha) gehouden op het water. Laat thuis, maar dat mocht de pret niet drukken, we reden toch met licht naar “huis”. Til i morgen!