Dinsdag 10 augustus 2021 - Achterhoek 2

Hier in de omgeving staan nogal wat kastelen. Via de ANWB zijn er legio wandel- en fietsroutes langs deze bouwwerken, maar we hebben onze kastelenvakantie in Frankrijk nog op het netvlies staan en dat was geen succes. Derhalve hebben wij ons ditmaal beperkt tot een paar en ook gewoon met de auto. Vlakbij ons huisje staat een gebouwtje “Bethel” met daarop K.V. Klein Dochteren. Bij ons is K.V. de korfbalvereniging, maar dat konden we ons hierbij niet voorstellen. Als je naar de betekenis van Bethel zoekt dan kom je op kerkvereniging, katholieke vereniging of zoiets dergelijks. Maar nee hoor, het gaat om de klootschietvereniging, wie had dat nou gedacht. Bij de ANWB raden ze je aan om eerst een bakje koffie te gaan drinken bij De Luifel in Ruurlo en als je er dan toch bent moet je al helemaal het hazelnootgebakje proberen. Die routes hebben we niks mee, maar dat onderdeel wel. Het stond al bij ons op het menu en het was wel in te nemen. De streekvlag, die je hier in de Achterhoek heel veel ziet wapperen, bestaat uit een wit diagonaal licht gekromd kruis met een donkergroene rand. De vakken gevuld met andere kleuren groen. Geïnspireerd door het coulisselandschap moet het witte kruis dus de kronkelwegen voorstellen en het groen de bossen en weilanden. Leuk bedacht. Het eerste kasteel waar we zijn geweest is kasteel Hackfort in Vorden. Naast het kasteel hebben ze er uiteraard ook een tuin, een moestuin en een watermolen. Verder geen bezichtiging gedaan hoor, zulke cultuursnuivers zijn we niet. Bij ons blijft het bij wat wandelen en foto’s maken. Bij de moestuin was ook verkoop, niet dat we dat hebben gedaan, maar verser kon je het niet krijgen. Zo van de tuin in de tas. In Vorden zit echter nog een kasteel, genaamd kasteel den Bramel. Was Hackfort nog wel levendig, hier geen enkel leven te bekennen. Bleek dus ook gewoon een spookkasteel te zijn. Marc al verhalen opzoeken over dit kasteel en je lacht je rot. Ene ghosthunter Joost is al jaren bezig, in binnen- en buitenland, met het zoeken naar geesten en spoken, zo ook hier in de Achterhoek. Hij ziet ze bungelen boven het water, achter het raam staan en ga zo maar door. Wij hebben ons best gedaan om Casper te zien, maar helaas. Dat mensen hier hun hele leven aan besteden is toch gewoon geestig. Als echte ghostbusters zijn wij op zoek gegaan naar ons volgende doelwit: het witte spookhuis in Baak. Spookridders schijnen daar te lopen, maar helaas geen Ivanhoe of Lancelot te bekennen. Hebben wij weer. Ons laatste spookadresje lag in Brummen, maar om daar te komen kwamen we eerst door Bronckhorst, het kleinste stadje van Nederland. Er wonen dan ook maar 157 mensen, maar ja wel een toeristische attractie. We zijn er alleen stapvoets doorheen gereden op weg naar het veerpontje, welke ons over de IJssel moest zetten. In Brummen aan de overkant zou een spookboerderij moeten staan, Toen bleek, dat deze was omgebouwd tot pannenkoekenrestaurant, was bij Marc de cirkel weer rond en onze spookjacht ten einde. Het heeft even geduurd, maar we weten nu ook waar de chocolademelk vandaan komt, van de bruine koe. De kleur is zo gelijk, dat moet haast wel. Onze laatste stop was in Doesburg, bij de vispassage. Deze passage zorgt ervoor, dat de vissen het hoogteverschil in de monding van de Oude IJssel in de Gelderse IJssel ongehinderd verder kunnen zwemmen. Ze pleuren niet ineens vijf meter naar beneden, maar dat gaat dus geleidelijk. Oke, we hebben slechts twee guppy’s gezien, maar het is wel mooi gemaakt. In Doesburg zelf hebben we nog een drankje gedaan en de plaatselijke lekkernijen aangeschaft, de Doesburger moppen. Als ik er zo over lees, dan is het maar de vraag of dit ronde koekje met speculaassmaak echt hier vandaan komt. De Dalfser mop is z’n tweelingbroer. Wat we dan niet hebben gekocht, maar hier zeker vandaan komt is de mosterd. Deze hebben we wel geproefd bij de bitterballenronde. Veel gezien vandaag op naar de volgende dag. Tot morgen.