Kerstavond in Berlijn

Vandaag de dag, waarop alle Duitsers niet al te laat naar huis willen om Heiliger Abend te vieren. Ons Frühstück was net als gisteren weer goed. Zal in hotel Adlon aan Unter den Linden ook wel het geval zijn, maar daar ben je minimaal 450 euro (en maximaal 12500!) voor een kamer kwijt, terwijl je daar ook ’s nachts je ogen dicht doet en ’s ochtends voedsel naar binnen werkt. Het draait allemaal om status, zien en gezien worden. Iedereen, die mij kent weet, dat ik daar niets mee heb. Dus dan maar geen piccolo’s en uitzicht op de Brandenburger Tor. Gevoelsmatig is trouwens het geld, wat ermee besparen inmiddels al opgegaan aan Kerstspullen. Omdat alles vroeg gaat sluiten als eerste maar naar de KaDeWe, oftewel Kaufhaus Des Westens. Het grootste warenhuis op het Europese vasteland en daar zit vast en zeker een kern van waarheid in. In het 7 verdiepingen tellende luxe warenhuis kun je terecht voor alle topmerken op allerlei gebieden. Niet geschikt voor onze beurs, dus wij zijn als echte toeristen op zoek gegaan naar een goedkoop kleinigheidje, maar daar denken de Duitsers zelf toch iets anders over. Er schijnen 2400 mensen te werken, nou en voor mijn gevoel heb ik ze allemaal gezien. We kunnen in ieder geval zeggen, dat we binnen zijn geweest. De bekende Gedächtniskirche, niet ver hier vandaan, stond behoorlijk in de steigers en we konden er ook niet in, dus we hebben het bij een paar foto’s gelaten. Over de Kurfürstendamm hebben we maar heel even gelopen, want we hadden ons vizier gericht op Checkpoint Charlie. Dit was destijds een grenspost, bij een doorgang in de muur, tussen de Amerikaanse en de Russische sector, ten tijde, dat Berlijn was verdeeld. Het idee wat zich hier allemaal heeft afgespeeld is op zich al misselijkmakend. Iemand met gezond verstand kan niet bevatten, dat ze ergens gewoon een muur tussen zetten en daarmee een heleboel families in de ellende hebben gestort. Als ik dan langs de voormalige muur loop wordt zelfs nu het beeld wat ik er vroeger van had nog steeds bevestigd: grijs en grauw. Vlakbij de restanten van de muur ontbreekt ook de Trabant niet. Ze staan er in vele soorten en kleuren en via de zogenaamde Trafi-Safari kun je zelfs een rondrit door de stad maken met zo’n ding. Wij passen daar zeker niet in met z’n drieën. Voor je er erg in hebt struin je daar al gauw een tijdje rond en dat is ook helemaal niet gek, want het doet toch wel wat met je. Net als gisteren bij het Holocaust monument is er op zich niet zo heel veel te zien, maar alles bij elkaar en de gedachte, die je daar dan bij hebt, maakt het toch heel erg bijzonder. Zo stilaan zijn we weer richting ons hotel gegaan. De meeste winkels waren al dicht en ook in de metro werd het aanzienlijk drukker. Opgedirkte dames en heren met tassen vol Kerstkadootjes bevolkten de metro’s op weg naar familie of huis. Een veilig gevoel met al die mensen samen, maar als je dan 2 beveiligingsbeambten ziet lopen, dan worden de lachspieren toch wel behoorlijk geactiveerd. Als overtreder doe je waarschijnlijk hetzelfde of deze mensen moesten wel een heel geheim wapen hebben, maar deze heb ik niet ontdekt. We hadden als avondeten het allerlekkerste Donner kebab broodje van Berlijn op het programma staan, Mustafa’s Gemüse Kebab in Kreuzberg (ja van zoveel Turken in…). Verhalen over gelezen, verhalen over gehoord en er schijnen vaak enorme rijen te staan. Toen wij er kwamen stond er helemaal niemand, maar logisch, dat stomme ding was dicht, Heiliger Abend natuurlijk. Helaas hebben we het nu moeten doen met een ander broodje, want veel was er niet open. Einde van de week gaan we het zeker weer proberen, als is het alleen maar om het verschil te proeven (haha), want iedereen zweert erbij. Dit was het weer voor vandaag, dus Gutenacht Freunde es ist Zeit für mich zu gehen, …….