Dag 7 zomervakantie 2014

Maandag 14 juli

14 juli de nationale feestdag in Frankrijk, leek ons een mooie dag om het land te verlaten. Het zal voor velen niet de meest ideale vakantiedag zijn, maar voor ons stond het uitstapje naar het eiland Jersey op het programma. Een dag, die voor ons al om 6.00 uur begon. Toegegeven, ook voor ons niet de geliefde tijd om op te staan. Maar ja, onze boot vertrok al om 9.00 uur en we moesten en passant ook nog eens een uur van tevoren aanwezig zijn. Tel daar de reistijd naar vertrekplaats Carteret bij op en half 7 in de auto was geen overbodige luxe. Ach pluk de dag zullen we maar zeggen. Uiteraard lekker rustig op de weg, dus we waren ruimschoots op tijd voor de ferry. Het inchecken vond plaats in een minuscuul hokje en vlak voordat de keet open ging kwamen er nog even 2 mannen van de douane aangereden. Scheur door het kaartje, kijken of de kop overeenkomt met de ID en hup de boot op. We hadden vertraging, omdat er een aantal passagiers uit een andere plaats moesten komen, vanwege een defecte boot aldaar. Het was al met al een uurtje varen en Marja heeft het niet zo op golfslag. Op een waterfiets kan ze nog zeeziek worden, dus ook nu ging het in het zicht van de haven fout. Wel netjes gemikt overigens. Bij aankomst in St. Helier wederom door de douane en dus wederom paspoort laten zien. Marja maakte foto’s van het geheel, maar moest ze van de dame in kwestie meteen weer wissen. Maar goed ook, zo’n knapperd was het niet. Op zoek naar Europcar, waar we een auto hadden gehuurd. We moesten er even voor lopen en toen bleek ook nog eens, dat onze automan vast zat in het verkeer. Maar ja dan begint het feest pas echt, hè. Rijden met onze Ford Fiesta, voor je gevoel, tegen de stroom in. Als dan ook nog blijkt, dat Ino zijn rijbewijs niet heeft meegenomen, beginnen bij Marja de oksels al te klotsen. In Zuid-Afrika natuurlijk al ervaring opgedaan, maar niet te vergelijken met de drukte alhier. Het waren daar alleen maar smalle wegen en nog erger allemaal muurtjes, dus geen uitwijkmogelijkheden en met Ino als kaartlezer wordt het er ook al niet beter op. Desalniettemin hebben we toch een groot deel van het eiland gezien. Waar we ook heen reden het uitzicht was weergaloos. Prachtige baaien met een blauwe zee en diverse rotspartijen, de ene nog mooier dan de andere. Een sublieme mix van de Engelse en Franse cultuur met straten, die aangeduid worden met Rue en waar je moet betalen met ponden. Een eiland om te fietsen, te toeren met de auto, te relaxen op het strand, een lekker hapje te eten en een plek om je geld uit te kunnen geven. Je moet een aardige bankrekening hebben om hier te kunnen leven. Dat hebben wij niet, maar voor een dagje was het wel te doen en zeker de moeite waard. ’s Avonds over elven reden we de camping weer op, dus we hebben de dag wel meegenomen.