Zomervakantie 2016 - dag 4

Zaterdag 23 juli
Op naar Annecy. Vroeger nog wel eens geweest, maar dat is al een mooi tijdje geleden. Om een uur of 10 weggereden met de achterklep gewoon open (haha) en het blijft raar, ik heb alleen 5 tellen de vrouw des huizes gezien. Privacy prima, maar als verhuurder hoor je jezelf, op z’n minst, toch voor te stellen, lijkt mij. Op zich was het wel lekker reisweer, bewolkt en een graadje of 20. Dit deel van Frankrijk was niet zo heel erg in trek bij de Hollanders. We zijn er daar niet zo heel veel tegen gekomen en ook onderweg viel het best wel mee. De kortste route vanuit Mutzig naar Annecy bracht ons door Zwitserland. Via Basel en dan bij Geneve het Franse land weer in. Uiteraard hadden we dit van tevoren al uitgestippeld, want het vignet zat al een aantal weken op onze voorruit. Ook vandaag duurde onze reis weer langer dan Tommie aangaf. In elk land zijn ze met die klote wegen bezig. Laat ze dat buiten de vakantieperiode om doen, hebben wij er in ieder geval geen last van. Om kwart voor 4 kwamen we aan bij het oudere echtpaar Claude en Bruno (ja man en vrouw). Vlak voordat we Annecy bereikten begon het ineens ongelooflijk hard te regenen. Door het slechte zicht en al het water dat op de weg bleef liggen ontstonden er meteen gevaarlijke taferelen op de weg. We hebben het overleefd en de vrouw des huizes stond ons al op te wachten. Deze vriendelijke dame gaf ons een rondleiding door deze bovenetage met alles erop en eraan. Balkon (oké door het weer niet echt denderend uitzicht) en divers eten en drinken in de koelkast. Hier, in tegenstelling tot Mutzig, wel wc-papier aanwezig. Wij zijn dan kampeerders met voorraad, maar je zal maar blij zijn, dat je eindelijk in je huisje bent, hoge nood en dan moet je vegen met keukenrol. Lullig. Annecy, qua inwonertal te vergelijken met Drachten is natuurlijk ook bekend van Lac d’Annecy. Na het eenvoudige avondeten het toeristische gebied (10 minuten rijden) ingetrokken. Parkeerplaats vinden was een drama en net toen we de hoop al hadden opgegeven, konden we de auto ergens kwijt. Een stuk langs het water gelopen tot aan de alhier bekende “De brug van de liefde”. Onderweg heeft Marc net als vele anderen de nodige Pokemons gescoord. Het aan de kant ondiepe water is trouwens kraakhelder en totaal ingericht op bootje varen. We zagen ook nog behoorlijke exemplaren vissen zwemmen. Ook een zwarte vis, soort weten we niet, maar zoeken we nog op. Niet al te laat in ons bedje gekropen. Bonne nuit et à demain.