Zomervakantie 2016 - dag 5+6

Zondag 24 juli
Vandaag een best wel enerverende dag gehad. In de ochtend hebben we een bezoek gebracht aan de Gorges du Fier. Fier is de naam van de rivier en deze stroomt hier door de bergpas. Het stromende water heeft heel veel erosie veroorzaakt. Rotsblokken in de meest uiteenlopende vormen en talloze kolkgaten konden wij aanschouwen. Dit alles te zien vanaf een loopbrug die helemaal langs de rotswand liep, dwars door de bergpas. Een fantastisch stukje natuur, alleen het nadeel van ons is, dat wij er zo snel op uitgekeken zijn. Velen zullen het anders ervaren, maar bij ons is op een gegeven moment elk rotsblok hetzelfde. Na dit natuurgeweld hebben we gepoogd een stukje topsport te herbeleven, we hebben de Col de la Forclaz beklommen. Als ploegleider zeg welteverstaan. Deze pas van 1157 meter hoog was een van beklimmingen uit de touretappe van afgelopen vrijdag. Ja, dezelfde waarin Bauke op z’n snuit ging. Ook nog eentje van de 1e categorie en aangezien onze auto het al heel erg moeilijk had, benijd ik de renners niet. Bovenop de Col was het ook enorm druk en niet alleen vanwege het uitzicht. Het was ook het vertrekpunt van vele paragliders, een veel beoefende sport en eveneens een toeristische attractie. Paragliden is een manier om van boven naar beneden te gaan, maar dan hangend aan een vleugel, ook wel een parapente genoemd. Terwijl we met verbazing keken naar een kudde “bellende” koeien, die tegen het verkeer in naar een ander veldje werden gebracht, kwamen bij Marja de Bucketlist-kriebels weer opzetten, ze wilde ook wel aan zo’n parapente hangen. Dit was de kans, de penningmeester gaf akkoord en Marc wilde ook wel mee, dus zo gezegd zo gedaan. Ik zei de gek, naar beneden gereden en bij de landingsbaan gewacht totdat de juiste kleuren me tegemoet kwamen. Het leek wel op een invasie. Er zijn daar zoveel aanbieders, dus dan komt er ook wat naar beneden en dat gaat de hele dag maar door. De mensen landen, spul weer inpakken en met het busje weer een half uur lang die berg oprijden. Handel, je moet er wat voor over hebben. Marja en Marc kunnen deze ervaring maar mooi op hun palmares bijschrijven, hebben het fantastisch gehad (foto’s bekijken is beter dan beschrijven) en ik heb iedereen zo’n beetje naar beneden geschoten, alleen dat bleek best wel lastig. Marja had na dit vluchtje niet zo heel veel trek in eten, dus Marc en ik maar ff makkelijk naar de McD. Toen we daar weg zouden, begon het toch te regenen. Onvoorstelbaar veel water kwam er in korte tijd naar beneden. Om bij de auto te komen zonder nat te worden was onmogelijk, maar de nacht doorbrengen in de Mac was ook geen optie, dus gaan met die banaan. Bonne nuit et à demain.

Maandag 25 juli
Vandaag weer een reisdag, ditmaal van Annecy naar het voor ons wel bekende departement de Drome. Deze streek speciaal uitgekozen voor onze fotograaf, aangezien in de buurt van Remuzat een gierenkolonie zit. Marja had telefonisch een plaatsje gereserveerd op een camping in Aubres, maar toen we daar om half 3 arriveerden bleken we nog een uur te moeten wachten. Dacht het niet. Rijden we wel door naar een andere camping, in dit geval de municipal in Remuzat zelf. Op een municipal heb je het uiterst noodzakelijke, een wc en een douche en voor de rest zul je het zelf moeten doen. Zal Marc verder een reet roesten, we staan nu op een camping met boven zijn hoofd de zwevende gieren. De financieel directeur ook blij, want deze camping kost t.o.v. die andere ook geen drol. Het weer is inmiddels zoals we het ook graag willen op vakantie en met ons plekje is niks mis. Wat willen we eigenlijk nog meer? De noodzakelijke boodschappen even gedaan bij de buurtsuper, gaan we morgen wel eten en drinken hamsteren bij een grotere supermarkt. Tja, dat is dan wel weer een nadeel, moeten we een stukje voor rijden. Bonne nuit et à demain.