Dag 3: Zaterdag 23 juli 2022

Op naar Zweden. Vanmorgen toen ik op het honden uitlaatveldje stond wist ik eigenlijk niet wat ik zag.  Stond een kerel bij de heg en ik dacht eerst, dat dit een waterpunt was. Nou, dat bleek het zeker, die goorlel stond daar gewoon te pissen!!! Doe je toch niet? Midden op de camping en niet eens bij zijn eigen heg. Het toiletgebouw was ook nog eens om de hoek. Op zo’n campingtoilet zit ik me dan altijd in te houden. Niet teveel lawaai maken, niet teveel knetteren, denk dat een ieder het wel herkent, terwijl je buurman of buurvrouw zich dan volledig laat gaan. Terwijl ik terug liep naar de camper kwam Marc ineens naast mij lopen: “Heb je dat geknetter naast je wel gehoord”?..... Marc was de startrijder en al vrij in het begin was er een wegversmalling, waarbij wij voorrang hadden. Vanaf de andere kant kwam een Deense madam aangereden, die dat ook ineens besefte. Zij stoppen, maar op zo’n ongelooflijk onnozele plek, dat ze alsnog achteruit moest. We zagen de man naast haar al foeteren en tieren. Marc zwaaide heel stoïcijns naar haar toen hij voorbij reed.  Het stuk van Denemarken naar Zweden bestond voornamelijk uit bruggen. Als eerste de Storebeltbrug van maar liefst 18 kilometer, gevolgd door de Oresundbrug (Sontbrug) van 16 kilometer. Deze laatste kennen Marja en ik van de serie The Bridge, al hebben we nu geen lijk zien liggen. Voor beide bruggen moest wel de nodige Deense kronen worden afgetikt, maar gelukkig hadden wij thuis de BroBizz aangeschaft welke korting geeft op o.a. tolwegen. Was een gedoe om e.e.a. thuis te krijgen, maar gelukt en het werkte. Yoehoe!! We konden een heleboel van die vakantiesukkels inhalen, eigen tolpoort, blieb blieb en weer door. In Zweden viel het ons op, dat er (zeker in het begin) ongelooflijk veel rotzooi langs de weg lag. Het leek de lopende band van Mies (of de moeder van Jan Smit) wel. Scooter, tv, lamp, schoenen we kwamen het allemaal tegen. Onderweg hebben we speciaal voor Marja nog een afstekertje gedaan om een fotobezoekje te brengen aan het hoofdkantoor van Tetra Pak in Lund. Ze werkt (wisten wij al) inderdaad bij een megabedrijf. Nu hebben we het met eigen ogen gezien. Nog even Zweedse boodschappen en diesel ingeslagen voor het laatste stukje naar onze nieuwe plek, speciale camperplaats bij een vogelgebied in Varsberg. Wij maar denken, dat die van ons groot is, maar bij onze Noorse en Zweedse campervrienden is het vaak baas boven baas. Ons uitzicht was mooi, Marc kon zo het vogelgebied inlopen, niks mis mee. Heel nieuw allemaal, 5 vogelkijkhutten, een bezoekerscentrum, een ringstation en niet te vergeten een wc voor het campervolk. We hebben vandaag zowaar buiten gegeten en daarna ikke buiten afwassen en zij vogelen. Hej då! Vi ses i morgon.