Dag 4: Zondag 24 juli 2022

Vandaag rijden we alweer naar een ander land, Noorwegen. Het rijden in dit huis op wielen gaat ons steeds beter af en we krijgen ook steeds meer handigheid en routine in de dagelijkse handelingen. Uiteraard onderweg ook even een bezoek gebracht aan de Ikea om te kijken of we daar wel op het parkeerterrein pasten. Haha nee voor de Zweedse balletjes. Ze hadden er ook gewoon hotdog en ijs, maar dat hebben we maar overgeslagen. We kwamen ook door Göteborg. Best wel een grote en drukke plaats en dan heb je maar 1 fatsoenlijke rijbaan beschikbaar voor richting Oslo. Uiteraard reden we ook langs attractiepark Liseberg, de grootste van Scandinavië en met de opvallende houten achtbaan (al 2x de beste van de wereld). Mijn maag draait al om bij het idee om in zo’n ding te zitten brrrrr. Om 14.45 uur waren we bij de Noorse grens. Volgens internet moeten huisdieren, op eigen initiatief, worden aangegeven bij de douane. Dus wij, Nederlanders in een Duitse camper van Zweden naar Noorwegen om een Engelse Cocker Spaniel aan te geven, komt vast lekker over. Daar stond Marja dan tussen al dat vrachtwagenvolk. Ze kwam, vroeg en verdween weer, had helemaal niet gehoeven. De douanier vroeg voor de vorm nog wel naar de inentingen rabiës en antiwormenkuur, maar niet altijd geloven wat je op internet ziet dus. De ouderen, die dit lezen (iedereen dus haha) kennen vast de serie Catweazle nog wel. Heb me altijd al afgevraagd hoe zou het met hem zijn? Nou ik kan jullie verklappen, we hebben hem gespot achter de kassa van de supermarkt Rema 1000. Echt sprekend! We waren een paar boodschapjes vergeten, dus dan zoek je op welke supermarkt er open is op zondag, het is per slot van rekening niet overal 24/7 zoals in Drachten. Rij je daar het parkeerterrein op, staan er bij de ingang allemaal rekken met bloemen, maar de deur open ho maar. Bleek dus, dat ze aan de achterkant een soort van buurtsuper hadden gemaakt met weinig keus en erg duur. Ja wat moet je, de eikels. Op onze campingspeurtocht hadden we eentje uitgezocht in Kana. Slinger de slinger er naartoe, door een tolpoortje (€ 2,00) om er te komen en wat blijkt receptie gesloten. Zat wel een oude norse Noorse chagrijnige zak in een toeristisch treintje te wachten op klandizie, maar ook hij kon ons niet verder helpen. Waarom stond hij daar in hemelsnaam in dat snertweer? Na telefonisch contact bleek de camping vol te zijn. Toen moesten we hetzelfde weggetje weer terug, maar die gezellige oude kerel met zijn bomvolle trein was net eerder weggegaan en reed dat hele stuk voor ons. Om te janken, maar we moesten ook op zoek naar een nieuw plekje. Uiteindelijk is het een terrassencamping in Filtvet, nabij Drammen, geworden aan het Oslofjord. Bij deze ingang stond een bord met FULLBOKET, maar voordat we weg konden rijden kwam er al een terreinwagen aanrijden, de grote baas. Had nog wel een plaatsje, maar daar durfde niet iedereen te staan. Maakt Marc allemaal niet uit, die knalt ‘m er zo naartoe. Was een beetje steil om er te komen, maar de plek was verder prima, net als de camping zelf. Rechttoe, rechtaan, weinig poespas, dat ligt ons wel. En heerlijke douches, bijna beter dan thuis. Het uitzicht op de plekken wordt steeds mooier, alleen het weer werkt niet echt mee. Hejda!! Vis es imorgon!!