Dag 12: Maandag 31 juli

De luxe koffieapparaten kennen ze hier blijkbaar niet, dus we zijn aangewezen op inschatting en geluk. Het eerste bakje deze vakantie kwam in de buurt van het ziekenhuisniveau, slap slootwater. Die van vanmorgen konden we mooi gebruiken voor de auto, net motorolie. Komt vanzelf een keer goed, hoop ik.

Lang getwijfeld wat we vandaag het beste konden gaan doen. Uiteindelijk besloten om naar een schiereiland te gaan, waar de plaatsen Batz-sur-Mer en Le Croisic liggen. Daarvoor ligt namelijk Parc Naturel Regional de Brière, waar vast wel wat vogeltjes zijn te vinden. Was best wel een eindje rijden en zaten we toch weer in de auto, maar gehele dag in het huisje is ook niks. De eigen playlist ervoor, dus genoeg nummers om mee te blèren. Als er één iemand is wiens kwaliteiten daar niet liggen, dan is dat Marc wel. Scheurtjes in de voorruit en Luna had de poten op de oren liggen. Al moet ik wel zeggen, dat jullie Marja en mijzelf ook niet willen horen.

We kwamen ook door plaatsjes met hele lange namen en dan slechts, zoals wij zeggen, een paar huizen en een kerk. Er was zelfs in een klein plaatsje een tijdelijk stoplicht, want ze waren daar met de weg bezig. Dat kan, maar het andere stoplicht stond op welgeteld 4 meter. Waarom dan in hemelsnaam een stoplicht? Raar volk, die Fransen.

De streek, waarin deze plaatsen liggen is bekend van de zoutwinning. Enorm veel kunstmatig aangelegde bekkens (zoutpannen) of zoals ze hier worden genoemd, Marais Salant. Het zeewater wordt dus in deze bekkens geleid, waar het water dus verdampt. Als je er eentje hebt gezien, dan heb je ze eigenlijk allemaal wel gezien. Ook veel verkooppunten, de ene wat comfortabeler dan de andere. We reden die zoutpannen in en uit, op jacht naar die ene speciale vogel. Dat werd de niet in Nederland voorkomende cirlgors. Verder Steltkluten, Kleine Zilverreigers en wat andere doorsnee vogels.

Blijkbaar dachten vandaag veel ouders hetzelfde, wat moeten we in hemelsnaam doen om die jengelende kinderen tevreden te houden? Op zo’n schiereiland heb je één weg heen en één weg terug, dus langzaam rijdend en stilstaand verkeer. Heerlijk! Wij rijden gewoon wat rond (oké toen niet), maar waar gaat dit volk dan allemaal naartoe? Geen strandweer, dus echt geen idee. Le Croisic zag er wel heel erg gezellig uit. Hele lange boulevard langs de haven met allemaal terrasjes en toeristenwinkeltjes, maar is dat ook nog gezellig met deze omstandigheden? Tijdens de route langs de kust zijn we nog meerdere keren gestopt, maar op één plek kon de zee wel verrot zijn. Ben de kots en de stront van Luna wel gewend, maar zelfs ik ging daar bijna van over mijn nek. Stank werd veroorzaakt door tig dode mugjes en vandaar ook de vele meeuwen. 

Over het weer zal ik niet zoveel meer melden, maar vandaag hadden we wel een zuidwester kunnen gebruiken. Blijft een tranendal. Hoe langer het duurde, hoe woester de zee werd. Op de terugweg zagen we op de snelweg een bord, dat het niet was toegestaan om spullen uit het raam van de auto te gooien. Belachelijk!!  À demain!