Dag 3 Zuid-Afrika

Zondag 23 december 2012
’s Ochtends om 8.00 uur werden we aan het ontbijt verwacht. Het was heel gemoedelijk en klein, maar met het eten was niets mis. Natanja guesthouse is een prima plek gebleken, de 4 sterren wel waard. Om 9.15 uur vertrekken we naar Hazyview. Marja begint met rijden en vermeld meteen, dat het aanvoelt als de 1e rijles met het zweet in de handen.  Voordat we goed en wel op weg zijn, heeft Marc nog even een nest van de wever op de foto gezet. De snelweg (N4) hebben we snel bereikt en zelfs daar weet je eigenlijk niet wat je ziet. Ze slapen en joggen langs de weg en er staan haast net zoveel auto’s langs de weg, dan er rijden. Het is niet zo heel erg druk ondanks de vakantie, alleen de wegen zijn op veel plaatsen erg slecht, dus vandaar de vele lekke banden. Laat het geen voorbode zijn. De Zuid-Afrikanen zijn allemaal wel heel vriendelijk. Ze zwaaien voortdurend als je voorbij rijdt of zouden ze wellicht mee willen rijden? Complete families staan langs de weg om te proberen een plaats te bemachtigen, m aar dat valt niet mee als ze met 120 km per uur voorbij razen. Bij Middelburg zijn we, na een ijsje en biltong te hebben gekocht, van chauffeur gewisseld. Biltong (gedroogd vlees in een zakje/vleis stokkie) is dè Zuid-Afrikaanse snack in Zuid-Afrika.  Nu op weg naar Belfast (zover?), maar de naam speelt ons wel parten. Ino, net een beetje gewend aan het links rijden, kwam er iets te laat achter, dat we ineens van 120 naar 80 km per uur waren gegaan. Netjes bijremmen, maar helaas, gesnapt. Ook dat gebeurt gewoon midden op de snelweg. We zagen weer iemand zwaaien, dachten nog even aan die vriendelijke bevolking, maar we werden naar de kant gehaald. Als ze dat op deze manier in Nederland had gedaan was ze 10x overreden. De dame in kwestie moest alles van onw weten en vertel dat maar eens aan iemand die nog nooit van ons land had gehoord. Ze vroeg zelfs of we de boete wel konden betalen… Ino had 95 km per uur gereden, waar 80 toegestaan was… De boete bedroeg 300 rand (ca. 30 euro). Jammer, maar hopelijk leveren we hiermee een bijdrage aan het verbeteren van de infrastructuur in dit land.

Tussen de middag hebben we wat gegeten bij de Wimpy, een fastfood zaak. Verder via Dullstroom naar Lydenburg en vanuit daar via de Long Tom Pass naar Sabie. De Long Tom Pass is een van de meest spectaculaire passen van het land. De hoogste punt is 2169 meter. De afdaling was zo steil, dat Marja in een bocht bijna een agent (waren veel aanwezig vandaag) van de sokken reed. Op weg naar onze nieuwe slaapplaats werden we dood gegooid met lodges en guesthouses. Onze ogen waren gericht op de Gecko Lodge van het echtpaar Gideon en Anja. Hij afkomstig uit Zuid-Afrika en zij uit Duitsland.  Het pad er naartoe zou niet misstaan bij een motorcross, het was alleen maar hobbel de bobbel. Plots sta je dan ineens weer voor een hek. Parkeren, een graadje of 30 en of je dan ineens het oerwoud in loopt. Ook hier was het onthaal weer enorm hartelijk. Na wat zoeken om onze sleutel werden we door Anja naar onze lodge gebracht. Heel simpel, 1 kamer met 3 bedden en een badkamer met wc. Meer hebben we ook niet nodig. Het advies was om de deur vooral niet open te laten vanwege brutale apen (nee niet Marc) en ander ongedierte. Het eten in hun tuin moest, om dezelfde reden, ook gebeuren met lange broek en dichte schoenen. We hebben de apen wel gehoord, maar helaas (nog) niet gezien. Het eten was voortreffelijk, al zal Marc dat niet beamen. Vis, kip een heerlijk voorgerecht en een gevulde pannenkoek als dessert. Alles bereid door Gideon. De gastheer en gastvrouw zijn regelmatig langs geweest om een praatje te maken. De apen zijn ’s ochtends altijd vroeg aanwezig, misschien hebben we dan meer geluk, anders zien we ze vast gedurende onze reis wel ergens anders.