Dag 8 Zuid-Afrika

Vrijdag 28 december 2012
De bedden in onze Rondavel lagen prima, het was alleen vannacht heel erg warm, zodat de slaapuurtjes niet door iedereen zijn gemaakt. Tegen achten zijn we naar voren gegaan om te gaan ontbijten. Afwachten hoe dat in zo’n groot park is geregeld, nou we kunnen jullie zeggen uitstekend. Het gehele Engelse ontbijt was wederom verkrijgbaar evenals o.a. schalen vol vers fruit. Alles werd ook hier telkens weer netjes bijgevuld. Nadat de buiken waren gevuld, moesten we naar de hoofdingang rijden voor onze afspraak van 9.00 uur met een authentieke geklede gids uit Swaziland. Zijn naam was Pille, 23 jaar, single en druk aan het sparen voor zijn eigen koeien. Hier staan koeien voor status en je hebt er minimaal 10 nodig om te kunnen trouwen, dus (mannen opgelet) eerst de koeien en dan pas de vrouw. Eén koe is ZAR 4000 waard. De toeristen vergeleken zijn naam met die van een bekende voetballer. Nou wij wisten het wel, onze eigen Pelle natuurlijk, maar het ging uiteraard om die bekende Braziliaan. Hoe kan het ook anders, we werden tijdens deze trip bijgestaan door Michel, Gaby, Sterre en Pim uit Den Haag. In 2 auto’s hebben we de route afgelegd en onze gids zat afwisselend bij ons en hun in. Als eerste zijn we naar het Swaziland National Museum geweest. Op zich wel leuk, maar een museum blijft toch een museum ook al heb je er zover voor gevlogen. Pille met zijn spraakwaterval Engels heeft wel heel veel verteld, maar met deze warmte blijft er dan maar weinig hangen. Ons volgende was een view point over de vallei. De weg er naartoe was niet heel erg goed hadden we al gehoord en ook Pille deelde dit mede. Niet heel erg goed was nogal zacht uitgedrukt, het was eigenlijk onverantwoord om toeristen met een huurautootje zo’n pad te laten rijden. Abominabel slecht met allemaal bulten en gaten. Zwaar geconcentreerd en zigzaggend over de weg ging het Ino eigenlijk nog wel aardig af ook, tot er door een klein inschattingsfoutje iets geraakt werd onder de auto. Bij de stop even gekeken en er bleek een plastic beschermkap nog maar op 1 plaats vast te zitten. Hebben we deze er maar helemaal afgescheurd, we zijn er alleen nog niet achter wat er werd ondersteund. Het uitzicht was wel heel erg mooi, maar voegde niet zo heel erg veel toe aan al die andere prachtige landschappen, die we al hadden gezien. Niet al te ver daar uit de buurt brachten we een bezoek aan een schooltje. Zeer leuk om een keer te zien, maar ja ook hier is het vakantie, dus die paar kinderen die daar toevallig waren hadden mazzel. De namen zijn ons ontschoten, maar de 4 koters hebben allen wat schrijfgerei en vouwblaadjes gehad. De lokaaltjes zagen er allemaal aftands uit, sommige ramen kapot en als inbreker hoef je daar ook niet te komen, want meer dan oud meubilair en stof kon je er niet vinden. Als toetje van dit uitstapje hebben we geluncht bij een familie op het platteland, op de manier zoals zij dat ook doen. We werden warm onthaald, door oma, 2 andere vrouwen, 1 man en een lading kinderen. Na eerst een korte rondleiding te hebben gehad, konden we onze handen wassen om vervolgens in een hut te gaan eten. In het midden stond al het biologische eten (spinazie, pompoen, kool, kip en maïspap) opgediend. Onze dames aan de ene kant, de mannen aan de andere. De mannen en vrouwen eten in hun cultuur altijd apart, gezellig! Het eten hadden we nog wel op een bord liggen, maar bestek zat er niet aan. Alles moesten we naar binnen werken met de rechterhand, zullen ze daar wel links vegend zijn. Na al deze cultuursnuiverij kwam de zware beproeving weer op ons pad, de terugreis over de kasseien. Pille zat bij ons in de auto en Marja (Ino mocht niet meer) heeft zijn aanwijzingen over het te rijden pad netjes opgevolgd. Op de terugreis nog even langs de super geweest en onze gids op een ijsje getrakteerd. Na een avontuur van bijna 5 uur zat dit er ook weer op. De rest van de middag zijn we op het Camp gebleven, al is dat geen straf. We zijn even de digitale snelweg op geweest en Marc is gaan zwemmen met Pim en Sterre. Marja en Ino kwamen op het lumineuze idee om een mountainbike te gaan huren, heerlijk fietsen tussen zebra’s en de antilopen. Nou, we hebben een stukje gefietst en de beesten waren er volop aanwezig, maar het viel ons heel erg zwaar. Stom, want het was gewoon veel te warm (35⁰ C). Een beetje lui zweet is er in ieder geval wel uit gegaan. ’s Avonds zijn we daar weer gaan eten, de Hollandse overmacht was nog schrijnender. Complete families schoven daar aan. Ook wij hebben onze tafel maar aangeschoven, maar wel bij onze “vrienden” uit Den Haag. Het eten was ook deze avond wel in te nemen, maar niet zo lekker als de dag ervoor. De afsluiter van de avond was weggelegd voor een groepje Swaziland zingers en dansers. Ze zullen ons een heel levensverhaal hebben verteld, maar het zag er soms wat amateuristisch uit. Ach, hoort ook bij zo’n vakantie, hè?