Dag 9: Vrijdag 29 juli 2022

Vandaag iets vroeger opgestaan dan anders, want we wilden op tijd beginnen aan de Trollentocht. De Trollstigen Route is een 106 kilometer lange weg (nummer 63) en één van de drukst bezochte attracties van Noorwegen, vandaar ons vroege tijdstip.  De natuur is hier wel op zijn best, met adembenemend uitzicht over bergkammen, watervallen, diepe fjorden en groene valleien. Vele haarspeldbochten maakt deze reis voor de chauffeur ook heel uitzonderlijk. Wij hebben de route bewust van noord naar zuid gereden (goede ingelezen😊), omdat we dan als stijgend verkeer voorrang hebben op de tegenliggers. Omdat we ’s morgens de route hebben gereden viel de drukte nog wel mee. Die Noren hebben er wel genoeg tijd en energie ingestoken om al die toeristen aan te kunnen. Vele uitkijkpunten (op zich al een bezienswaardigheid), waarvan Trollstigheim de grootste en ook mooiste is. Vanaf een platform heb je zicht op de vele haarspeldbochten en de watervallen Stigfossen. Eigenlijk ziet het er overal mooi en sprookjesachtig uit. In het begin denk je, wauw wat een mooie waterval, maar na de 150ste heb je ze wel gezien. Neemt niet weg, dat het geheel prachtig blijft. Ik zat bij Trollstigheim met Luna te wachten, toen er voor mij een oude vrouw ging zitten. Heel sneaky pakte ze een klein zakje, boog voorover, pakte een peuk van de grond en stopte deze daarin. Zakje opbergen, opstaan en weer vrolijk de voettocht voortzettend, heel raar. Even later stond ze bij de ingang een peuk te roken, weet niet of het deze was. Heel raar. Na de Trollstigen zijn we via een veerbootoversteek (ca. 13 minuten) de Norddalsfjorden overgestoken. Mooi uitzicht, maar niet heus. We konden niet over de reling heen kijken. Daarna was het tijd voor de Geirangerfjord, ook al zo imposant. Staat ook op de UNESCO-lijst en Moeder Natuur heeft zich hier helemaal uitgeleefd. Een magische plek waar diepblauw water wordt omringd door torenhoge bergtoppen en dan uiteraard ook hier watervallen zoals de Syv Søstre (Zeven Zusters) en Brudeslører (Bruidssluier), die zich in dat blauwe water storten. Aangezien we steeds hoger gingen (1020 meter) kwamen er ook steeds meer gletsjers en ook grote pakken ijs aan de kant van de weg. Het leek wel piepschuim. Op zich ook wel een raar idee, prachtig mooi weer, 20+ graden en dan al dat ijs. Lagen zelfs brokken ijs in het water. Marc heeft nog languit op het ijs gelegen. Op vogelgebied is het deze vakantie erg rustig, ook op deze route. Bergen en roofvogels een mooie combinatie, maar hier blijkbaar effe niet. De weg nummer 63 is trouwens in de periode oktober t/m mei afgesloten. We hadden in ons hoofd om onze WoMo gewoon weer ergens neer te zetten, maar niet elk gebied is daar dus geschikt voor. Niet de idyllische plaatsen zoals wij die op het netvlies hebben, dus toch maar weer op een camping. Ditmaal in Austefjorden, nog een kleine 2 uur van de Westkust. Ons plaatsje, tussen de vakantiehuisjes in zal zeker niet de boeken ingaan als de mooiste, maar wel aan het water en het is maar voor 1 nachtje. Het is nog lang zonnig geweest en konden weer eens buiten eten. Morgen naar vogeleiland Runde voor 2 nachten. Als die beesten daar ook niet meer zitten…..  Hejda!! Vis es imorgon!!