Dag 10: Zaterdag 30 juli 2022

Heerlijk opstaan zo. Zonnetje op de Bobil, uitzicht op het water en een kort ritje voor de boeg. De camping waar we opstonden bestond voornamelijk uit houten huisjes, aangevuld met wat campers en een paar tentjes. Waren ook 2 Nederlandse meiden, waarvan er eentje sliep in een lijkzak, tenminste daar leek het op. Ook gedurende deze korte tocht viel het ons op, dat het voor wilde dieren hier waarschijnlijk ook te duur is om te wonen. Konijnen, herten niks van dit alles zijn we onderweg tegengekomen. Heerlijke binnendoor weggetjes met haarspeldbochten en waar 2 auto’s elkaar alleen op speciale plekken konden passeren. Op de Trollstigen niks aan het handje en uiteraard kom je ze hier dan wel tegen. Veel tunnels (langste bijna 8 kilometer) en bruggen (meeste slechts 1 auto breed) brachten ons op het vogeleiland Runde. Op wandelen en vogelen na kun je er eigenlijk helemaal niks. Als je geluk hebt is het aardig weer, maar meestal huilen met de pet op. Het eiland heeft ook maar een oppervlakte van iets meer dan 6 km2 (Texel is 170 km2) en dat zegt eigenlijk alles al, maar wel geliefd bij de vogels. Papegaaiduikers, Jan van Genten, Zeearenden, Grote Jagers en andere soorten meeuwen nestelen daar. Voor vogelaars derhalve een paradijs. Uiteraard hebben ze op het eiland maar 1 camping en daar waren we mooi op tijd en dat was maar goed ook. Het reed van halfweg de middag tot ’s avonds laat af en aan met voornamelijk campers. Het is ze gelukt om ze allemaal een plekje gegeven, maar genoeg plekken waar wij niet blij van zouden zijn geworden. Het plekje wat we nu hadden was fantastisch. Met de neus naar de zee toe, op grind en ook meteen waterpas. Naast ons een picknicktafel, echt ideaal. Het weer werkt tot een uurtje of 6 ook nog mee. Marja en Marc zijn nog op safari geweest met boot Aquila voor de papegaaiduikers. Is nogal een beproeving geweest, waarbij beide zich niet echt comfortabel voelden. Door de deining was het fotograferen ook al een kunst op zich, maar gelukkig maakte de gepensioneerde Johan met zijn verhalen veel goed. De voettocht naar de boot en weer terug duurde al anderhalf uur en was al een uitdaging op zich. Luna en ik hebben de WoMo bewaakt. De camping op zich was niet zo heel bijzonder, maar mag je hier wat anders verwachten? Alle faciliteiten waren er wel, alleen een beetje armoedig, maar wellicht is huiselijk een beter woord.  Douches met gordijntjes ervoor, deuren met ouderwetse sleutels en zelfs gordijntjes in de wc. Er was een grotere ruimte waar je kon wassen, drogen, koken, afwassen of gezellig zitten aan kringloop tafels. Echt een allegaartje van alles en nog wat. Hejda!! Vis es imorgon!!