Dag 3: Zaterdag 22 juli

De rivier de Somme speelt in dit gebied een belangrijke rol. Leuke plaatsjes met sluisjes en Éclusier-Vaux betekent ook letterlijk sluiswachter. Ik was vanmorgen ook een soort van, want ik moest ook wachten voor de sluis.

De stad waar we vandaag zijn geweest, Amiens, is dus zo’n middeleeuwse Sommestad. De weg er naartoe ging over het Picardisch Plateau en bestaat voor een groot deel uit boerenlandschap met uitgestrekte landbouwgronden en zo nu en dan een stukje bos. Glooiend en velden vol met haver, rogge, mais, tarwe en aardappel. Nadeel hiervan is nu, dat het daar wemelt van de megagrote landbouwvoertuigen, waar het gehele verkeerscircus in colonne achter moet blijven zitten. Geeft wel soort van frustratie. Frappant genoeg zijn er hier amper roofkippen te bespeuren. Je zou zeggen gigantisch grote open velden, gewassen, dus er zullen daar genoeg knaagdieren zijn. Blijkbaar niet dus, of ze worden, zodra bekend is dat de boer gaat maaien, via een knaagdierenalert op de hoogte gebracht, dat ze moeten nokken.

Amiens, stad van vriend Jules Verne en daar ontkom je ook niet aan. Je kunt naar het huis van Jules, naar het circus van Jules (theater) en uiteraard een monument van Jules. Moet eerlijk zeggen, dat Amiens, zeker het oude centrum, een mooie stad is. Allemaal kleine Sommetjes met bruggetjes en heel veel terrasjes. We hebben er ook eerst even geluncht (bij Chez Julian) en na afloop las Marc op Tripadvisor dat ze onderaan stonden. Hebben wij weer.  De croques van Marja en mij gingen nog wel, al was het bakje met enkel en alleen droge sla als bijgerecht wel heel erg lachwekkend. Dan voel je je net Bugs Bunny. De pasta van Marc had saus uit een potje en dat verwacht je ook niet.

We hebben wat door de stad geslenterd. Tis maar even dat jullie het weten, maar hier staat wel de grootste gotische kathedraal van Europa, Onze Lieve Vrouw, de Notre Dame. Bestaat al 800 jaar, maakt deel uit van de Pelgrimsroute en Marja kan zeggen, dat ze deze van binnen heeft bekeken.

Het vele loopwerk hebben we afgesloten met een bakje koffie met de plaatselijke lekkernij van Jean Trogneux, de macaron (d’Amien). Tja…

Marja wilde ons nog naar de Hortillonnages hebben. Zeg maar met een fluisterboot uit Giethoorn door de Flevohof en de volkstuinen van de Wrottersploech varen. Het afkeurende geluid van de mistery guest uit de vakantieman, kwam ook bij ons naar boven. Toeristisch weer terug gereden naar ons huisje. À demain!