Dag 5: Maandag 24 juli

Vanmorgen begon net even anders dan de andere. Luna was blijkbaar afgelopen nacht niet in haar hum, want ze heeft boven in de kamer 3x gekotst en beneden de gehele bende onder gescheten. Arme stakker, maar dat slaat ook een beetje op mij. Ik zei de gek die met zijn kop boven die zooi mocht gaan hangen om het op te ruimen. Als mijn huisgenoten erbij waren geweest dan hadden er waarschijnlijk nog meer bulten bij gelegen. Luna stond erbij en keek er naar: “Dat doe je goed baasje”. Toen ik beneden aan het poetsen was, stond zij buiten om de hoek. Ze blafte niet, maar ze was bezig om contact te maken met een op de grond zittende boomklever. Dit kleine vogeltje stond doodsangsten uit door het grote zwarte gevaarte, maar heeft het er wel levend van af gebracht en thuis wat te vertellen.

Om het hoofdstuk WO I voor deze vakantie af te sluiten zijn Marja en ik naar het Museum Somme 1916 in Albert geweest. Musea staan bij ons niet heel erg hoog in de pikorde als het gaat om uitjes, maar dit was als afsluiter wel aangenaam, moet ik heel eerlijk zeggen. Het museum bevind zich in een ondergrondse gang van 230 meter, die tijdens WO II dienst deed als schuilkelder. Via vitrines vol met wapens, attributen, foto’s etc. en nissen omgebouwd tot bunker, radiokamer, veldhospitaal etc. probeerden ze de bezoekers een beeld te geven hoe het er in de loopgraven in WO I aan toe ging. Het klapstuk was het laatste stukje gang. Terwijl je daar doorheen liep hoorde je de gevechten boven je. Bombardementen, schietpartijen, het ging er stevig aan toe. Nogmaals was zeer de moeite waard.

In WO I was het Britse Koninkrijk dus zeer aanwezig en dat merk je hier ook wat betreft de toeristen. Fransen zijn soms wat lastig met het Engels praten, maar verkeersborden plaatsten met “Keep Right” erop zegt eigenlijk al genoeg.

’s Middags zijn we na de lunch met z’n allen naar Saint-Valery sur Somme gereden. Hier stroomt de rivier de Somme de zee in. Nou ja, meer dan grappig was het eigenlijk niet, want er is eigenlijk weinig te zien. Desondanks trekt het blijkbaar toch veel mensen, maar dat kwam ook mede door de stoomtrein, die daar aan de boulevard het startpunt heeft.

Morgen gaan we naar een ander huisje en om dit hoofdstuk af te sluiten, hadden we besloten om wat te gaan eten bij de Buffalo Grill, eigenlijk een traditie als in Frankrijk op vakantie zijn en Marc heeft het er al dagen over. Al jaren zomers niet naar Frankrijk en ook al jaren niet bij deze keten wezen eten. Wat een deceptie is dat geworden. Marc had voor € 25,00 een stukje biefstuk met één gepofte aardappel, die beste jongen had na afloop gewoon honger. De spareribs van Marja en mij waren wel in te nemen, maar hadden overduidelijk niet meer die kwaliteit van een aantal jaren geleden. Zonde, heel zonde!! À demain!